Αρκεί όμως ένας λόφος για να στηθεί γύρω από αυτόν, αλλά και πάνω σε αυτόν, μια ολόκληρη διοργάνωση αγώνων τρεξίματος που περιλαμβάνει και διαδρομές trail running; Αν αυτός ο λόφος ονομάζεται Λυκαβηττός, τότε ναι, αρκεί και με το παραπάνω! Έστω και αν η απόσταση είναι σχετικά μικρή, αποτελούμενη από μόνο 9 αλλά χορταστικά χιλιόμετρα, έστω και αν απαιτείται η ολοκλήρωση 2 γύρων, κάτι θα μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να θεωρηθεί κουραστικό, αλλά σε αυτή την περίπτωση απλώς δίνει τη δυνατότητα στους δρομείς να απολαύσουν την εμπειρία εις διπλούν.

Ας δούμε πρώτα τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο λόφο να ξεχωρίζει και να δικαιολογεί μια τέτοια αγωνιστική δράση υψηλών αξιώσεων. Ο κωνικός λόφος του Λυκαβηττού, που βρίσκεται στην πολύ γνωστή και ακριβή περιοχή του Κολωνακίου, αποτελεί το ψηλότερο σημείο του λεκανοπεδίου της Αθήνας καθώς υψώνεται στα 277 μέτρα πάνω από την πόλη, προσφέροντας έτσι την πιο όμορφη και πανοραμική θέα της πρωτεύουσας. Πευκοσκέπαστα χωμάτινα μονοπάτια και ελικοειδή σκαλοπάτια οδηγούν στην κορυφή όπου βρίσκεται ο πολύ γνωστός, κατάλευκος ναός του Αγίου Γεωργίου που χρονολογείται από τον 18^ο αιώνα.

Ο άλλοτε άδενδρος λόφος με τα λατομεία οφείλει τη σημερινή του διαμόρφωση σε έργα ανάπλασης υπό τη μελέτη του Γερμανού αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλλερ που ξεκίνησαν το 1865. Ο Τσίλλερ είχε οραματιστεί τον εξωραϊσμό του Λυκαβηττού εκπονώντας ένα σχέδιο το οποίο περιλάμβανε ξενοδοχείο, αίθρια, καφενεία, μπελβεντέρε, έργα γλυπτικής, ακόμα και καταρράκτη. Λόγω του υψηλού κόστους, το σχέδιο ναυάγησε και το μόνο που υλοποιήθηκε ήταν η δενδροφύτευση στους πρόποδες του λόφου.

Σήμερα, καλύπτεται κυρίως από πυκνές δενδροσυστάδες, από βελανοειδή, όπως πεύκα και θαμνώδη όπως πικροδάφνες, δεντρολίβανα και μυρτιές, αλλά συναντώνται και άλλα είδη, όπως ελιές, ευκάλυπτοι, κυπαρίσσια και χαρουπιές. Χάρη λοιπόν στη μορφολογία του εδάφους, το κέντρο της μεγαλούπολης απέκτησε αυτό το πολύτιμο δώρο, αυτή τη μικρή όαση με το καταπράσινο άλσος που στολίζει την απέραντη πεδιάδα της Αττικής. Ή, αν δεχτούμε την εκδοχή της μυθολογίας, ο λόφος του Λυκαβηττού σχηματίστηκε όταν η θεά Αθηνά, καθώς μετέφερε ένα βράχο από την Παλλήνη για να τον τοποθετήσει ως φρούριο μπροστά στην Ακρόπολη, πληροφορήθηκε τη γέννηση του Ερεχθίωνα από την κόρη του Κέκροπα και ταράχθηκε τόσο πολύ ώστε της έπεσε ο βράχος σε εκείνο ακριβώς το σημείο!

Όμως, όπως και αν δημιουργήθηκε αυτός ο περίφημος λόφος, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα αγαπημένο σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της μεγαλύτερης ελληνικής πόλης και επιλέχθηκε πολύ εύστοχα από τους διοργανωτές του Lycabettus Run ως το ιδανικό μέρος για τη διοργάνωση μιας σειράς από αγώνες διαφόρων αποστάσεων και τερέν.

Όποιος δεν ζει στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας και δεν έχει προπονηθεί στις ανηφόρες και στα σκαλάκια του Κολωνακίου, καθώς και στα μονοπάτια του Λυκαβηττού, αρχικά θα αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν να διεξαχθεί ένας αγώνας trail running σε μια τέτοια διαδρομή. Αν όμως ενδώσει στον πειρασμό και το δοκιμάσει, θα ανακαλύψει πραγματικά έναν ολόκληρο καινούριο κόσμο, έναν ανεκτίμητο θησαυρό που κρύβεται μέσα στο πολύβουο κέντρο της τσιμεντούπολης. Εκεί, το μυαλό φεύγει από το πυκνοκατοικημένο κέντρο της Αθήνας και ταξιδεύει σε άλλα, μακρινά μέρη ενώ η ψυχή γαληνεύει και πλημμυρίζει με όμορφα συναισθήματα που δημιουργούν οι μοναδικές εικόνες του καταπράσινου άλσους και η καταπληκτική θέα.

Εδώ λοιπόν, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, δρομείς όλων των επιπέδων και όλων των ηλικιών που μοιράζονται το ίδιο πάθος, συγκεντρώθηκαν το πρωί της Κυριακής 12 Μαρτίου μπροστά και μέσα στο ξενοδοχείο St. George Lycabettus, που είναι συνδιοργανωτής του αγώνα μαζί με την Sport Event, περιμένοντας ανυπόμονα να ξεκινήσει άλλη μία δρομική περιπέτεια!

Καθώς προχωρώ προς το χώρο της εκκίνησης, σηκώνω το βλέμμα στην κορυφή του Λυκαβηττού και σκέφτομαι ότι η… κατάκτηση του λόφου δεν θα είναι και τόσο εύκολη υπόθεση! Η κυκλική διαδρομή του αγώνα trail running που κινείται πάνω σε ποικίλα και διαφορετικά τερέν με άσφαλτο, μονοπάτια με χώμα ή χαλίκι και σκαλοπάτια και με τη συνολική υψομετρική διαφορά να φτάνει τα 350 μέτρα, αποτελείται μεν από δύο γύρους των 4,5 χιλιομέτρων αλλά δεν παύει να συνιστά μια πραγματική πρόκληση.

Η αποστολή μας είναι να ανηφορίσουμε σε μια διαδρομή με πεύκα και πυκνή βλάστηση, να περάσουμε μπροστά από το θέατρο του Λυκαβηττού, να ανέβουμε τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην κορυφή και έπειτα να κατέβουμε τα σκαλιά στην ανατολική πλευρά του λόφου, και περνώντας μέσα από τα μονοπάτια του άλσους να βγούμε στην άσφαλτο και να επιστρέψουμε στην εκκίνηση. Όλες αυτές οι συνεχείς εναλλαγές του τερέν και του τοπίου είναι σίγουρο ότι κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον και αποζημιώνουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό δρομέα!

Με σύμμαχο τον καιρό και με ιδανική θερμοκρασία, ένα χαρούμενο πλήθος από επίδοξους «κατακτητές» ξεχύνεται στα μονοπάτια του λόφου. Ανεβαίνοντας προς το λευκό ασβεστωμένο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην κορυφή του λόφου, έχω τη αίσθηση ότι βρίσκομαι σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί. Φτάνοντας όμως στην κορυφή και αντικρίζοντας τη συγκλονιστική θέα του απέραντου λεκανοπεδίου επανέρχομαι γρήγορα στην πραγματικότητα και συνειδητοποιώ ότι έχω στα πόδια μου ολόκληρη τη μεγαλούπολη και μπροστά στα μάτια μου μια ιδιαίτερα όμορφη και πολύ ξεχωριστή οπτική της.

Καθώς περνάω μπροστά από το καφέ-εστιατόριο και μέσα από την αυλή της εκκλησίας και στρίβω ορμητικά προς στα σκαλοπάτια της κατηφόρας, νομίζω ότι μπορώ να απλώσω το χέρι και σχεδόν να αγγίξω αυτή την απίστευτη εικόνα της αχανούς πρωτεύουσας που απλώνεται μπροστά μου. Το βλέμμα μου χάνεται στον ορίζοντα και αιχμαλωτίζεται από την εμβληματική μορφή της Ακρόπολης. Το θέαμα είναι τόσο μαγευτικό που με δελεάζει να σταματήσω την ξέφρενη κούρσα, να πατήσω το pause και να μείνω εκεί πάνω στο ψηλότερο σημείο για να απολαύσω αυτή τη μεγαλειώδη απεραντοσύνη! Αντιστέκομαι στον πειρασμό και συνέρχομαι γρήγορα από το δέος, δίνοντας στον εαυτό μου την υπόσχεση να επιστρέψω με ηρεμία και άνεση ώστε να χορτάσω κάθε λεπτομέρεια αυτού του μοναδικού τοπίου!

Κατεβαίνω δύο-δύο τα πλατιά σκαλοπάτια, ξαναμπαίνω σε μονοπάτια, διασχίζω το πανέμορφο δάσος και βγαίνω στην άσφαλτο που οδηγεί στο σημείο της αφετηρίας. Γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί να τρέξω άλλη μία φορά την ίδια διαδρομή, και ενώ τα πόδια έχουν ήδη σφίξει, το αίσθημα της κούρασης προσπαθεί να υπερισχύσει, αλλά γρήγορα υποχωρεί μπροστά στη σκέψη ότι θα έχω ξανά την ευκαιρία να περάσω από εκείνο το μαγικό σημείο της κορυφής του λόφου όπου θα ξεδιπλωθεί και πάλι μπροστά μου ο εντυπωσιακός, καθηλωτικός πίνακας του αθηναϊκού τοπίου!

Ο αγώνας ολοκληρώνεται αλλά οι όμορφες εκπλήξεις δεν έχουν τελειώσει ακόμα! Η οργανωτική επιτροπή, έχοντας προσελκύσει δυνατούς χορηγούς και υποστηρικτές, προσφέρει εξαιρετικές παροχές στους συμμετέχοντες, μέσα στους χώρους του ξενοδοχείου St. George Lycabettus: πολύ πλούσιο goodie bag για όλους τους τερματίσαντες που περιέχει ισοτονικό ποτό, νερό, τσάι, μπανάνα και δύο μπάρες δημητριακών, μπουφές με χυμούς, καφέ, smoothies (με κουπόνι έκπτωσης για αγορά του ηλεκτρονικού παρασκευαστή), ακόμα και υπηρεσίες μασάζ ανταμείβουν τους δρομείς για την προσπάθειά τους, ενώ προσφέρονται πρωτότυπα δώρα στους νικητές κάθε κατηγορίας.

Το όμορφο κυριακάτικο πρωινό στον Λυκαβηττό κλείνει με την κλήρωση των δώρων και με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα όλων των συμμετεχόντων, οι οποίοι σπεύδουν να ανανεώσουν το ραντεβού τους για το 4^ο Lycabettus Run! Μέχρι τότε, οι τυχεροί κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες της Αθήνας θα έχουν καθημερινά την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τις πολλές δυνατότητες που προσφέρει ο λόφος του Λυκαβηττού, και να ανηφορίσουν τα μονοπάτια του για μία δυνατή δρομική προπόνηση, για χαλαρή βόλτα ή πικ νικ μέσα στο πράσινο, ή απλώς για λίγες στιγμές απόλαυσης θαυμάζοντας τη θέα και το ηλιοβασίλεμα!

Τα αποτελέσματα του 3^ου Lycabettus Run μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Κατερίνα Κουκάκη

Photo ©: Δημήτρης Γιαννουλάκης, carpe-diem.gr