Eδώ και λίγα σχετικά χρόνια, διανύουμε μια περίοδο που τα ρεκόρ σε αγώνες δρόμου κάθε μορφής (στίβος, άσφαλτος ή βουνό) σπάνε το ένα μετά το άλλο και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Η διαφορά όμως μεταξύ αυτών των ρεκόρ είναι ότι ενώ η αθλητική επιστήμη γνωρίζει τι χρειάζεται για να κατεβάσει κατά 2 ολόκληρα λεπτά στο Βερολίνο το παγκόσμιο ρεκόρ (2.11.53) στο μαραθώνιο γυναικών η Tigst Assefa Tessema από την Αιθιοπία, δεν έχει ακόμη φτάσει σε καθαρό συμπέρασμα γιατί για παράδειγμα η Αμερικανίδα Courtney Dauwalter κατέβασε πάνω από μια ώρα (15.29.34) το ρεκόρ διαδρομής στο περίφημο Western States Endurance Run το καλοκαίρι του 2023. Τα όρια και πως οι κορυφαίοι αθλητές τα ξεπερνάνε είναι κάτι που μετά από δεκαετίες έχει κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό αναλυθεί στις “κανονικές” αποστάσεις, αλλά όχι στις υπεραποστάσεις, οι οποίες είναι σχετικά καινούργιο άθλημα και άγνωστο ακόμη πεδίο μελέτης, όσο αφορά την απόδοση σε τέτοια επίπεδα.

Αν υπάρχει κάτι που είναι απαραίτητο να εξετάσουμε πολύ σοβαρά όταν τρέχουμε στα μονοπάτια, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τα παπούτσια μας. Το βουνό όμως δεν είναι άσφαλτος ή στίβος και όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των αγώνων που συμμετέχουμε, με βάση πολλές διαφορετικές παραμέτρους. Άλλες είναι οι απαιτήσεις για παπούτσια σε χωμάτινα και άλλες σε πετρώδη μονοπάτια. Άλλες σε υψόμετρα με μεγάλες κλίσεις και άλλες στην πεδιάδα. Προφανώς επίσης άλλες οι απαιτήσεις σε παπούτσια από έναν elite αθλητή και άλλες για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που τρέχουν από χόμπι σε αγώνες. Στο σημερινό μας άρθρο, το οποίο απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που είναι σχετικά καινούργιοι στο άθλημα,  θα μας απασχολήσει η επιλογή παπουτσιού με βάση το είδος του αγώνα και όχι το θέμα του αν κάποιος είναι πολύ γρήγορος ή αργός, το οποίο θα είναι αντικείμενο άλλου άρθρου. Πάμε να δούμε λοιπόν πως επιλέγουμε παπούτσια με βάση το διαχωρισμό trail running, mountain running, skyrunning και ultra trail που έχουμε ήδη αναλύσει.

Σχεδόν όπως κάθε αθλητική δραστηριότητα, έτσι και το αγωνιστικό τρέξιμο στα μονοπάτια γνώρισε με τα χρόνια μια εξειδίκευση, η οποία έχει να κάνει κυρίως με το τερέν, τα υψόμετρα και τις αποστάσεις που διανύει ο αθλητής. Trail Running, Ορεινό Τρέξιμο (Mountain Running), Sky Running και Ultra Trail αποτελούν μορφές τρεξίματος στα μονοπάτια και γενικότερα off – road. Σε ποια χαρακτηριστικά τους διαφέρουν πραγματικά και τι απαιτήσεις έχει το καθένα από τον αθλητή; Υπάρχουν αγώνες όλων αυτών των κατηγοριών στη χώρα μας; Ένα άρθρο θεωρίας που απευθύνεται σε όλους, αλλά κυρίως σε νέους δρομείς που γνώρισαν και αγαπούν το ορεινό τρέξιμο σε όλες τις μορφές του!

Καταρχάς να σας ευχηθούμε μέσα από την καρδιά μας χρόνια πολλά, καλή χρονιά, με υγεία, χωρίς τραυματισμούς και πολλές όμορφες και συναρπαστικές στιγμές τρέχοντας ή πεζοπορώντας σε όποιο μέρος κι αν βρεθείτε! Μιας και μόλις ξεκίνησε μια καινούργια χρονιά και οι μέρες είναι “ήρεμες” αγωνιστικά, ας το φιλοσοφήσουμε λίγο! Η χρονιά λοιπόν που πέρασε ενίσχυσε θα λέγαμε κάποιες τάσεις για το ορεινό τρέξιμο που είχαν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται τα χρόνια μετά την πανδημία. Για να δούμε μερικές από αυτές και θα θέλαμε και τη δική σας γνώμη για την εξέλιξη καθεμίας στο μέλλον!

Μήνες προετοιμασίας, πολλά χιλιόμετρα και υψομετρικές, προετοιμασία εξοπλισμού, στρατηγική αγώνα, tapering και ξεκινάμε τον ultra αγώνα στόχο πανέτοιμοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Και σε κάποιο χιλιόμετρο της προσπάθειας μας - μακάρι κοντά στον τερματισμό, αλλά ο Merphy συνήθως δεν συμφωνεί με αυτά – νιώθουμε την έντονη παρουσία μιας φουσκάλας στο πέλμα, ή την μυική σύσπαση μια κράμπας σε κάποιο σημείο των ποδιών μας. Καταστροφή, από μια τόση δα φουσκάλα και από το νευρικό μας σύστημα που “φρέναρε” κάποιο μυ για να μας προστατέψει. Τι κάνουμε τώρα; Ιδού η απορία! Σίγουρα υπάρχουν τόνοι βιβλιογραφίας στο πως προλαμβάνουμε και διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις, αλλά εμείς σήμερα θα σταθούμε σε μερικά απλά tips, που θα μας πάνε μέχρι τον τερματισμό, μειώνοντας όσο γίνεται τον πόνο...