O Νίκος Καλοφύρης με 2.36.30 και η Άντζυ Τερζή με 3.21.26 ήταν οι μεγάλοι νικητές στο Μινωικό Μονοπάτι Μύθων. Διοργάνωση στημένη με μεράκι και αγάπη για τον τόπο, με έναν δύσκολο αγώνα σε αρκετά τεχνικό τερέν. Παράλληλα διεξήχθη και αγώνας 12,5 χλμ με νικητές τον Χρήστο Χατζάκη-Καζανή και τις Μαρίνα Αχλάτη - Όλγα Μπάνα. Δείτε τους νικητές και των δύο αγώνων.

Ακούμε συχνά τα τελευταία 2-3 χρόνια φράσεις όπως «αυξήθηκε το δρομικό κίνημα», «πήραμε τα βουνά», «πλέον ο κόσμος τρέχει παντού». Το ακούω στη δουλειά, στα στάδια, στα άλση, στα βουνά. Μεταξύ μας, οι δρομείς που τρέχουμε λίγο περισσότερα χρόνια βλέπουμε όντως μια αύξηση σε πολλές παραμέτρους που χαρακτηρίζουν το τρέξιμο.

Πρόσφατα ήμουν θεατής στον Πανελλήνιο Αγώνα 100 χιλιομέτρων . Φεύγοντας το βράδυ, μετά από πολλές ώρες ορθοστασία στο κρύο, αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που με έκανε να προτιμήσω να περάσω ένα μου ρεπό από τη δουλειά σε φυσικές συνθήκες πιο δύσκολες από τη δουλειά μου, παρά στη ζεστασιά ενός χώρου πιο ξεκούραστου και ρομαντικού. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω την απάντηση, μιας και ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια το τρέξιμο και ο χρόνος που περνάω με ομοίους μου λάτρεις του τρεξίματος είναι επιλογή και όχι υποχρέωση. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν περνώ και αρκετό χρόνο με ανθρώπους εκτός τρεξίματος, αλλά πλέον όταν βρίσκομαι σε αγώνες νιώθω πως βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν αυτό που νιώθω και επέλεξα. 

Η Βίκυ Καρπούζα, μια σπουδαία αθλήτρια με μεγάλη ιστορία αλλά και σημαντική ενεργή συμμετοχή στον χώρο του ορεινού τρεξίματος και η Άντζυ Τερζή, μια εξαιρετική ανερχόμενη αθλήτρια με επιτυχίες σε αγώνες υπεραπόστασης τόσο στο βουνό όσο και στην άσφαλτο, γυμνάζονται από τις αρχές του 2015 υπό τις οδηγίες του Ιωάννη Δαγκόγλου, ανήκοντας πλέον στην ομάδα της smartrun.

Πέρασαν ήδη δέκα μέρες από το τριήμερο του Σπαρτάθλου και εγώ παρότι έχω επιστρέψει στης συνήθεις καθημερινές μου δραστηριότητες (πλην του τρεξίματος) ακόμα ονειρεύομαι πως είμαι εκεί. Κλείνω το βράδυ τα μάτια μου και βρίσκομαι μεταξύ σταθμών, βλέπω πινακίδες για το κλείσιμο, βλέπω ότι κοντεύω και ότι δεν φτάνω, αλλά όλες οι εικόνες που μου επιφυλάσσει ο Μορφέας έχουν ακόμα να κάνουν με το Σπάρταθλο. Όπως μου συμβαίνει πάντα δηλαδή μετά από έναν μεγάλο και έντονο αγώνα, αλλά αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρος ο Μορφέας.