Καθώς το δρομικό κίνημα σε βουνά και άσφαλτο εξαπλώνεται συνεχώς, πολλοί δρομείς αποκτώντας εμπειρία θέλουν να δοκιμάσουν το "κάτι παραπάνω". Αυτό αυτόματα μεταφράζεται σε μια συμμετοχή σε αγώνα υπεραπόστασης, ή πιο γνωστό εν συντομία, "ultra". Πως ορίζεται ένας ultra αγώνας; Τυπικά η απάντηση που θα βρούμε είναι με μια πρόχειρη αναζήτηση στο internet είναι "οποιοσδήποτε αγώνας απόστασης μεγαλύτερης των 42,195 χιλιομέτρων" ή 26,2 μιλίων. Είναι όμως έτσι; Νομίζω ότι αν ο αθλητής δεν έχει βιώσει την μοναξιά, την απομόνωση και την μαγεία της νύχτας κλείνοντας "μία μέρα δρόμο" αγωνιστικής προσπάθειας, δεν έχει βιώσει την πραγματικότητα ενός αγώνα υπεραπόστασης. Για κάποιους αυτό μπορεί να είναι 80 χιλιόμετρα, για άλλους 120 ή παραπάνω. Δεν είναι η απόσταση που μετράει, αλλά η βιωματική εμπειρία του αθλητή μέσω της προσωπικής υπέρβασης και της υπερνίκησης της νύστας και της εξάντλησης. Προσπαθώντας λοιπόν κάποιοι να φτιάξουν αγώνες ultra...αντάξιους της έννοιας που ανέλυσα παραπάνω, το έφτασαν στο άλλο άκρο! Παρακάτω σας παρουσιάζουμε τους εννέα δυσκολότερους αγώνες στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό Outside. Θα συμπληρώσουμε την λίστα με την δική μου εκδοχή, ένας αγώνας που είναι αδιανόητο να λείπει από μία τέτοια λίστα. Περιμένουμε να διαβάσουμε και τις δικές σας γνώμες για αγώνες ανά τον κόσμο! Πάμε λοιπόν!

"Eat & Run" by Scott Jurek (with Steve Friedman) ... A book to eat! One of my favourite cake I love to prepare and eat is “choco-orange”. Its unique texture melts in the mouth spreading the richness of almonds, the flavor of orange zest and the luxury of bitter chocolate and offers a long lasting taste which then gives way to a great sense of satisfaction and a hint of sadness when it is finished. Exactly the same feeling I felt in reading this book.

Lizzy Hawker continued her series of amazing 2012 performances, finishing third overall - and first in women's division - at the Spartathlon historic and very difficult ultra-race in Greece. She also broke the women's record by 32 minutes, finishing tha race at 27 hours and 02 minutes. This year's Spartathlon was brutal, due to the extreme heat (up to 34 degrees Celsius) and humidity conditions that added difficulty to the 246 kilometers of the race route. Advendure.net asked Lizzy about the race, her strategy and emotions, her performance and finally her willing to come back and improve her own record.

Living in Greece and doing all the running I do, it has crossed my mind several times to participate a the iconic Spartathlon 246km run from Athens to Sparta. So this year I was planning to follow the race to see as much as possible from the spectator point of view. My plan is to participate in the event of 2013, in the 31st edition of the Spartathlon. A couple of weeks before the race I was contacted by a group of friends who were planning to follow the race in order to report on-line the unfolding of the 30th Spartathlon. So, it was the perfect opportunity for me to jump in the scene. We got our press accreditations and we were there at the starting line under the Acropolis on Friday morning along with 310 runners.

Ο Γερμανός Στου Θομς αναδείχθηκε νικητής στο «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ», που φέτος συμπλήρωσε 30 χρόνια ιστορίας. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε στη διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη απόστασης 246 χλμ. Μετείχαν 310 αθλητές και αθλήτριες, από 36 χώρες. Από πλευράς γυναικών, η εκπληκτική Ελίζαμπεθ Χόουκερ, από τη Βρετανία, τερμάτισε τρίτη στη γενική κατάταξη, σημειώνοντας χρόνο 27 ώρες 02΄.17΄΄, που είναι ο καλύτερος στην 30χρονη ιστορία του θεσμού. Το προηγούμενο ρεκόρ στη κατηγορία των γυναικών ανήκε στη Σούμι Ιναγκάκι από την Ιαπωνία, με χρόνο 27 ώρες 39΄.49΄΄, από το 2009.