Το 2024 φτάνει στο τέλος του και για το ορεινό τρέξιμο υπήρξε αναμφίβολα μια χρονιά γεμάτη καταπληκτικές στιγμές σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανάμεσα στο πλήθος αγώνων, δύο γεγονότα ξεχώρισαν με τη μοναδικότητά τους και τη σπανιότητά τους.

Καθώς το ενδιαφέρον κορυφώνεται ενόψει του ανοίγματος των εγγραφών για το HOKA UTMB Mont-Blanc 2025 (που ξεκινά αύριο με τις εγγραφές μέσω Charity Bib), θέλουμε να μοιραστούμε το όραμά μας και τη δέσμευσή μας για να κάνουμε αυτό το event ακόμη πιο φιλικό προς το περιβάλλον.

Το φετινό UTMB ήταν πολύ συναρπαστικό! Μεγάλες εκπλήξεις και ρεκόρ από τους νικητές, αλλά για την χώρα μας ήρθε και η επίτευξη του γρηγορότερου χρόνου όλων των εποχών, 26:22:50 - 74η θέση - από τον Αλέξανδρο Καρύκα, ο οποίος κατέρριψε το 26:47:21 του Νίκου Πετρόπουλου, το οποίο κράταγε μια δεκαετία (2014). Σε μια μεγάλη συζήτηση με τον Αλέξανδρο, μιλήσαμε για τη διαχείριση της κούρσας του, αν μπήκε με στόχο το ρεκόρ και το πως ένιωσε στο Chamonix, ποια η γνώμη του για τους αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό μιας και έχει ήδη τρέξει σε αρκετές εμβληματικές διοργανώσεις, τι τον τράβηξε στο ορεινό τρέξιμο, πως βλέπει τις εξελίξεις και την πορεία του αθλήματος και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα!

Μετά από μία κούρσα γεμάτη εκπλήξεις στους άντρες και ρεκόρ στις γυναίκες, o φετινός έφτασε UTMB στο τέλος του. Για άλλη μια φορά μας γέμισε όμορφες εικόνες, μας χάρισε έντονο συναγωνισμό και μας έφερε στο νου αναμνήσεις μοναδικές. Οι Έλληνες δρομείς έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να τερματίσουν οι πέντε από τους επτά που πήραν εκκίνηση. Ειδικά ο Αλέξανδρος Καρύκας μας χάρισε την καλύτερη ελληνική επίδοση στον αγώνα αφού τερμάτισε στην 74η θέση με χρόνο 26.22.50!

Η Αναγέννηση ..

Ο αγώνας δεν έχει τελειώσει με τους αθλητές στους οποίους αστράφτουν τα φλας. Ο Αγώνας για τους περισσότερους ξεκινάει τώρα. Στην τελευταία ανηφόρα. Μετά από μερικά λεπτά ξεκούρασης και φευγαλέου ύπνου πάνω στο καλύτερο στρώμα, έχοντας σεντόνι τον έναστρο ουρανό. Έχοντας περάσει δύο μέρες και δύο νύχτες στο βουνό, δεν είσαι πια ο ίδιος αλλά μια ωμή και πρωτόγονη εκδοχή του εαυτού σου. Τα βουνά έχουν έναν τρόπο να σε ξετυλίγουν, να ξεκολλάνε όλα τα στρώματα που θεωρούσες απαραίτητα, μέχρι να σου μείνει μόνο η θέληση να προχωρήσεις μπροστά. Ο ύπνος είναι μια μακρινή ανάμνηση, και η γραμμή μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας θολώνει καθώς ολοένα προχωράς μέσα στις σκέψεις σου. Ωστόσο, μέσα στην εξάντληση και τον πόνο, υπάρχει μια παράξενη, σχεδόν αιθέρια διαύγεια.