Το  καλά “κρυμμένο” μυστικό του Τείχιου και της πανέμορφης φύσης του το γνωρίσαμε το 2014, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα η διοργάνωση με αγώνες των 25 & 5Km. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάθε χρόνο η διοργάνωση με προσεκτικά και μελετημένα βήματα, χωρίς βιασύνες αλλά με την γνώση και την εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς, προχωράει ένα βήμα παραπέρα. Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή θα το δούμε με τον πλέον φανερό τρόπο:

• 2014: Πρώτο Tihio Race 25K & αγώνας Fun race 5K
• 2015: Μαζί με τον αγώνα Tihio Race 25Κ προστίθεται το Tihio Race 15K και παραμένει το Tihio Race 5K
• 2016: Προσθήκη αγώνα 50Κ, η μεσαία πια διαδρομή Tihio Race μεγαλώνει ελάχιστα και γίνεται 27K και παραμένει μικρότερος αγώνας Tihio Race 15K
• 2017: Προσθήκη αγώνα Τείχιο – Δελφοί σε άλλη χρονική στιγμή. Από τότε έγινε γνωστός ο μεγάλος στόχος της διοργάνωσης να δημιουργήσει προχωρώντας με αργά βήματα, χρόνο με τον χρόνο, έναν επικό ultra αγώνα ο οποίος θα ενώνει τα εντυπωσιακά βουνά της Ρούμελης. Οι αγώνες του βασικού «μπουκέτου» γίνονται τέσσερις: Tihio Race 50K, Tihio Race 28K, Tihio Race 18K, Tihio Race 8K
• 2018: To 2^ο βήμα για τον μεγάλο ultra υλοποιείται: Ultra Tihio Race με μήκος 112Κ και 5.800 υψομετρική διαφορά. Οι αγωνιστικές διαδρομές της κυρίως διοργάνωσης του Μαΐου καταλήγουν στη τελική τους (μέχρι και σήμερα μορφή) των 50Κ, 30Κ, 10Κ ενώ προστίθεται και το “Double Race” για αυτούς που θέλουν να τρέξουν το 50άρι και την επόμενη ημέρα το 30άρι. Προάγγελος για αυτό που θα ακολουθούσε την επόμενη χρονιά!
• 2019: Ο πρώτος Trail Stage Race στην Ελλάδα είναι γεγονός! Tihio Stage Race με 3 ετάπ, ένα των 17Κ, ένα στην διαδρομή του Wolf's Race 52K και ένα 3ο σχεδόν 30Κ. Παραμένουν οι αγώνες των 50Κ, 30Κ, 10Κ, προστίθεται ειδικά διαμορφωμένος «αγώνας» 15Κ για ΑμΕΑ, ενώ το Tihio Race όσον αφορά το ορεινό τρέξιμο ολοκληρώνεται φέτος με τον X-Ultra Tihio Race των 190χλμ και 11.000 μέτρων υψομετρικής μαζί με τον μικρότερο αγώνα των 75Κ!

Είπατε τίποτα για εξέλιξη;

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, τίποτα δεν δείχνει να είναι ίδιο με το – μακρινό για το ορεινό τρέξιμο – 2014. Όταν έχεις καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια και σε ένα τόσο «ανταγωνιστικό» περιβάλλον να προσελκύεις περισσότερους από 450 δρομείς σε ένα αρκετά πολύπλοκο αγωνιστικό γεγονός με πέντε αγώνες σε διάρκεια τριών ημερών τότε αναμφίβολα μπορούμε να μιλάμε για κάτι μεγάλο και επιτυχημένο.

Το πρώτο που θα κάνει εντύπωση μόλις φτάσεις στο Τείχιο είναι αναμφίβολα η οργιώδης καταπράσινη βλάστηση. Πνιγμένο στα φρέσκα φυλλώματα των φυλλοβόλων δέντρων που το περιβάλλουν σε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων, περιτριγυρισμένο από πλούσιες δροσερές πηγές προσφέρει εκπληκτική θέα στους Ρουμελιώτικούς γίγαντες απέναντι, τα Βαρδούσια και την Γκιώνα. Το δεύτερο που θα κάνει αμέσως εντύπωση όμως είναι κάτι άλλο: ο εκπληκτικά οργανωμένος χώρος – έδρα των αγώνων στο θεατράκι λίγο πάνω από το χωριό, απόρροια της εμπειρίας των προηγούμενων ετών. Άψογα καθαρισμένος χώρος για ελεύθερη κατασκήνωση, ξεχωριστός χώρος όπου είχαν στηθεί οι τέντες του Stage Race, στο κεντρικό οίκημα καθαρές τουαλέτες και ντουζιέρες με ζεστό νερό για όλους, χώρος αποκατάστασης / παγοθεραπείας και περιπτέρων χορηγών, μια όμορφη επιβλητική ξύλινη αψίδα ήταν μόνο μερικά από αυτά που θα κάνουν εντύπωση. Πιστέψτε μας, έχοντας την εμπειρία δεκάδων αγώνων στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, τα παραπάνω δεν είναι καθόλου αυτονόητα!

Έχοντας τρέξει την μεγαλύτερη διαδρομή της διοργάνωσης μήκους 52 χλμ και περίπου 2.900 μέτρων υψομετρικής διαφοράς, διαδρομή που ουσιαστικά αποτελεί «υπερσύνολο» όλων των μικρότερων διαδρομών, μπορούμε με το χέρι στην καρδιά να πούμε ότι τα έχει όλα! Εκπληκτική βλάστηση, μαλακό τερέν, εντυπωσιακή θέα προς τα Ρουμελιώτικα βουνά στη βόρεια πλευρά της, αγριάδα, απομόνωση, τραχύτητα και εντυπωσιακή θέα στον Κορινθιακό, στα «φιορδ» που σχηματίζουν τα γραφικά Τροιζόνια αλλά και τα ψηλά βουνά της Πελοποννήσου. Φιδογυριστά πέτρινα καλντερίμια, έντονες κλίσεις, ρεματιές, δροσερές πηγές, σαθρά κομμάτια εξοπλισμένα με σχοινί ασφαλείας, όμορφα τρεξιματικά μονοπάτια, γρήγοροι χωματόδρομοι, πλατάνια, έλατα, «αλπικό τερέν», όλα αναμεμειγμένα σε απόλυτη αρμονία και ισορροπία για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος και … ξεκούραστος!

Προσωπικό highlight το εντυπωσιακό πέρασμα δίπλα στις τεράστιες ανεμογεννήτριες στην κορυφή Τρίκορφο. Ο ανατριχιαστικός σφυριχτός ήχος τους δημιουργούσε ενδόμυχα την επιθυμία το πέρασμα από εκεί να είναι γρήγορο και σύντομο παρότι η περιμετρική θέα έκοβε εξίσου την ανάσα. Απόλυτος πρωταγωνιστής ήταν η ζέστη ειδικά στο νότιο και «ξερό» κομμάτι της διαδρομής η οποία μας ταλαιπώρησε όλους αφού ουσιαστικά οι περισσότεροι έχουμε και μηδαμινές προσαρμογές προερχόμενοι από έναν παρατεταμένο χειμώνα. Κάτι που αντικατοπτρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο και στην σχετικά αργή μέση επίδοση.

Υποδειγματική και εξαντλητική η σήμανση, δεν θα περιμέναμε κάτι λιγότερο με τεχνικό διευθυντή τον Λουκά Πρατίλα. Ήθελε προσπάθεια για να χαθείς παρότι σε πολλά σημεία το μονοπάτι ήταν ασαφές και ουσιαστικά η κίνηση γινόταν μέσα στην πυκνή βλάστηση. Ο καθαρισμός των μονοπατιών όπου χρειαζόταν πολύ καλός, σχοινιά σε 2-3 σημεία της διαδρομής πιο πολύ για ψυχολογικούς λόγους αλλά και σκαμμένα σκαλιά σε σημεία όπου η κλίση ήταν μεγάλη και το έδαφος σαθρό. Οι αναφορές από προηγούμενες συμμετοχές φίλων στον αγώνα μιλούσαν για σταθμούς «υπερπαραγωγές» κάτι που μας δημιούργησε και μεγάλες προσδοκίες οι οποίες όμως τουλάχιστον μέχρι το 17^ο χλμ δεν επαληθεύτηκαν στο βαθμό που περιμέναμε. Τον πρώτο πλήρη σταθμό συναντήσαμε στην Σεργούλα στο 23^ο χλμ, ενώ στη συνέχεια όλοι οι σταθμοί ήταν πλούσιοι και σε καίριες θέσεις με αποκορύφωμα τον σταθμό στη ταβέρνα της Ποτιδάνειας όπου η κούραση μετά από 40 χιλιόμετρα ήταν πια εμφανής σε όλους μας.

Για τους εθελοντές που επάνδρωναν τους σταθμούς το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι το εξής: Άψογοι! Αν και μερικοί είχαν λάβει εντολή από τον παμπόνηρο και χαιρέκακο τεχνικό διευθυντή να μας στείλουν σε λάθος διαδρομή, τελικά το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τους διακατείχε μας έστελνε στη σωστή!!! Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις τον τεχνικό διευθυντή όταν έχεις μπει στο χωριό, ακούς τα μεγάφωνα αλλά αντί να φτάσεις στον τερματισμό, φτάνεις στον τελευταίο σταθμό του αγώνα όπου μετά σε περιμένουν τα τελευταία σαδιστικά 3 χλμ ανηφοροανηφόρας; Το «αλατοπίπερο» που κάνει την διαφορά!

Το πολύ καλό τεχνικό μπλουζάκι, η μπαντάνα κεφαλής, το pasta party, το γεύμα αποκατάστασης, οι παγωμένες μπύρες, οι υπηρεσίες αποκατάστασης / παγοθεραπείας, οι ακόμα περισσότερες παγωμένες μπύρες, η ηλεκτρονική χρονομέτρηση με ζωντανή αναμετάδοση αποτελεσμάτων και τέλος μερικές ακόμη παγωμένες μπύρες συμπλήρωναν το πλήρες μενού μιας πλούσιας αγωνιστικής εμπειρίας!

Αγωνιστική εμπειρία η οποία άνοιξε την Παρασκευή με τον πρώτο αγώνα trail stage της χώρας! Νικητής με σχετική ευκολία αναδείχθηκε ο Δημήτρης Δημητρίου με τρεις πρωτιές και συνολική επίδοση 11:02:12 ενώ τον ακολούθησαν ο Παναγιώτης Μοσχονάς με 12:00:30 και ο Στέλιος Πετρούτσος με 12:34:48. Το ίδιο εύκολα ήρθε η πρωτιά και για την Δήμητρα Μπίκα με συνολική επίδοση 13:05:05, 2^η η Μαρία Μάλαϊ με 14:26:02 και 3^η η Βασιλεία Παντερη με 18:01:03.

Στον αγώνα του Σαββάτου Wolf’s Race 50K όπου ξεκινήσουμε μαζί με τους δρομείς του Stage Race αφού και για αυτούς ήταν το 2^ο ετάπ, νικητές τερμάτισαν οι Γιώργος Δρόσος με 6:43:43 και η Dragana Cejovic με 8:36:10.

Η Κυριακή έκλεινε την αγωνιστική αυλαία του τριημέρου με τους αγώνες των 30, 20 και 10 χλμ:

• 30Κ: Νικητές οι Θανάσης Παγουνάδης με 2:48:50 και η Νεκταρία Μπουτση με 4:20:20
• 20Κ: Νικητές οι Νίκος Πονηρέας με 1:42:20 και η Φωτεινή Κολόκα με 2:23:47. Τα τρία πρώτα αγόρια και τα τρία πρώτα κορίτσια 16-23 ετών του αγώνα κέρδισαν την συμμετοχή τους στο Youth Skyrunning World Championship το οποίο θα διεξαχθεί στην Ιταλία στο Fonte Cerreto (L’Aquila) με όλα τα έξοδα πληρωμένα από την διοργάνωση του Tihio Race. Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία! Διαβάστε περισσότερα εδώ.
• 10Κ: Νικητές οι Χρήστος Παπαδογεωργός με 0:49:41 και η Ελένη Σταθοπούλου με 1:11:09

Αναλυτικά όλα τα αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε στο https://tihiorace.gr/plirofories/apotelesmata/2019

Η αυλαία του Tihio Race έκλεισε με την υπόσχεση της διοργάνωσης να μην σταματήσει να εξελίσσεται και να προχωρά βήματα μπροστά. Έβαλε ένα μικρό χωριό της Ορεινής Ναυπακτίας στον χάρτη του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα και από αυτά που είδαμε και ζήσαμε οφείλουμε να πούμε ότι αποτελεί έναν θησαυρό που αξίζει να ανακαλυφθεί από ακόμη περισσότερους! 

Photo (c): Ιωάννα Δρακάτου, Tihio Race Facebook Page