Γιατί την αναφέρουμε ως ολοκληρωμένη; Μα γιατί όταν η διοργάνωση έκανε τα πρώτα της βήματα πίσω στο 2015, περιλάμβανε μόνο μία διαδρομή 25 χιλιομέτρων. Το 2017 – με προτροπή όπως μάθαμε του καλού φίλου και πολύ έμπειρου αθλητή και προπονητή Γιάννη Κουρκουρίκη – πρόσθεσαν ακόμη μια διαδρομή 13 χιλιομέτρων, για να έρθουν φέτος να “δέσουν” αρμονικά τη διοργάνωση με έναν απαιτητικό και πανέμορφο αγώνα, μήκους 50 χιλιομέτρων με +3.000m θετικής υψομετρικής. Φυσικά υπάρχει και η διαδρομή των 5K για αυτούς που μόλις τώρα ξεκινούν τα βήματα τους στο ορεινό τρέξιμο.

Δεν είναι μαγικός ο ήχος των τρυποκάρυδων καθώς “δουλεύουν” με ρυθμό πάνω στους κορμούς των πανύψηλων δέντρων οξιάς; Σπάνε την απόλυτη ηρεμία του δάσους, μια ηρεμία που θα συναντήσετε άφθονη στα μονοπάτια του Στρατονικού Όρους. Κι αφού αναφέραμε τους τρυποκάρυδους, αξίζει να σημειώσουμε πως, καθώς τρέχετε ή πεζοπορείτε, ίσως σταθείτε τυχεροί και αντικρίσετε σκίουρους – άλλωστε, αυτό το πανέμορφο ζωάκι είναι το έμβλημα της διοργάνωσης. Αν η τύχη σας χαμογελάσει περισσότερο, μπορεί να συναντήσετε αλεπούδες, ζαρκάδια, αγριόγατες, ασβούς και αγριογούρουνα. Και αν η τύχη σας είναι πραγματικά επιπέδου τζόκερ, ίσως να πετύχετε κάποιο λύκο ή τσακάλι – ένα ζώο που δυστυχώς αποτελεί είδος προς εξαφάνιση σε πολλά μέρη της χώρας μας.

Μιας και πιάσαμε τα ζώα που κατοικούν στα δάση του Στρατονικού Όρους, ας αναφερθούμε και στα δάση της περιοχής. Φτάνοντας στο Σταυρό που είναι παραλιακή πόλη, αν κοιτάξει κάποιος προς τα γύρω βουνά θα παρατηρήσει αμέσως το πόσο δασωμένα είναι.

Μουντό χειμωνιάτικο χρώμα την εποχή αυτή που πήγαμε εμείς, καταπράσινο σε διάφορους τόνους από αρχές Απριλίου (και τις ημέρες διεξαγωγής της διοργάνωσης) και πορτοκαλί το Φθινόπωρο.

Το τοπίο περιλαμβάνει τρεις τύπους δασικών οικότοπων. Δάση φυλλοβόλων πλατύφυλλων με δρύς, καστανιές, οστρυές, φιλύρες, κότινους και οξιές περιλαμβάνοντας μάλιστα σε σημεία κάποια αρχέγονα δάση από οξιές, δρυς και αιωνόβιες μεγάλες καστανιές. Δάση αείφυλλων-σκληρόφυλλων πλατύφυλλων ειδών με άρκευθους, ίταμους, αριές, δάφνες, πουρνάρια, φιλύκια και κουμαριές και παραποτάμια δάση με είδη όπως, πλατάνια, σκλήθρα, γαύρους, σφενδάμια, ιτιές, λεύκες, φτελιές και φράξους.

Τα χρώματα όπως θα τα απολαύσετε τη μέρα του αγώνα... άλλος κόσμος!

Αυτός που θα δοκιμάσει την διαδρομή των 50Κ θα τα συναντήσει όλα αυτά και μάλιστα σε αφθονία και με διάφορους συνδυασμούς!

Ιδιαίτερα μας εντυπωσίασαν οι κορυφογραμμές σε 2-3 χαρακτηριστικά σημεία της διαδρομής, όπου το τοπίο αλλάζει απότομα και μαγικά: από τη μία πλευρά του βουνού απλώνονται αποκλειστικά οξιές, ενώ από την άλλη δεσπόζουν μόνο δρυς! Ένα φαινόμενο μοναδικό, που σε αφήνει άφωνο με την αντίθεση και την αρμονία που συνυπάρχουν.

Και τι να πει κανείς με το ότι προς το τέλος του μονοπατιού των 50 χιλιομέτρων (42,5Κ) θα συναντήσετε ένα πραγματικό “γίγαντα” του δάσους: μια καστανιά τεράστια σε μέγεθος και ύψος, ηλικίας άνω των 500 ετών, μια ζωντανή απόδειξη της δύναμης και της αντοχής της φύσης, που στέκει εκεί αγέρωχη, μαγεύοντας κάθε περαστικό και φυσικά τους δρομείς του αγώνα.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της διαδρομής βρίσκεται στο 19ο χιλιόμετρο, όταν το μονοπάτι αρχίζει να κατηφορίζει μέσα στη ρεματιά και, ξαφνικά, μπροστά μας αποκαλύπτεται ο καταρράκτης της Βαρβάρας στην περιοχή της Κηπουρίστρας. Το νερό πέφτει με ορμή από ύψος 12 μέτρων, σχηματίζοντας μια λίμνη που τροφοδοτεί το ποτάμι, το οποίο ρέει παράλληλα με το μονοπάτι.

Ένα θέαμα που πραγματικά σε καθηλώνει και σε προσκαλεί να πάρεις μια ανάσα και να αποθανατίσεις τη στιγμή με μερικές φωτογραφίες. Η ομάδα του Φ.Ο.Σ. Σταυρού έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην περιοχή, επισκευάζοντας και στερεώνοντας την παλιά ξύλινη σκάλα που ανεβάζει τους δρομείς πάνω από τον καταρράκτη, προσθέτοντας μάλιστα ένα πλαϊνό σταθερό φράκτη και σκοινί για μεγαλύτερη ασφάλεια. Δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση αγώνα όπου η διαδρομή να περνά ακριβώς πάνω από καταρράκτη, προσφέροντας έτσι διπλή οπτική και δημιουργώντας μια μοναδική εμπειρία. Μαγεία πραγματικά!

Περίπου 10 χιλιόμετρα μετά τον καταρράκτη, στο 29ο χιλιόμετρο, φτάνουμε σε ένα παραδοσιακό χωριό της Χαλκιδικής, την Βαρβάρα. Εκεί στον αγώνα θα υπάρχει σταθμός ανεφοδιασμού, πραγματικό βάλσαμο μετά από 29Κ με +2.000m θετικής υψομετρικής, αλλά αξίζει να επισημάνουμε το σημείο αυτό και για ένα ακόμη λόγο: τη σπουδαία βοήθεια που δίνει στον αγώνα o πρόεδρος της κοινότητας, κ. Νίκος Δημάσης και ο Δήμος Αριστοτέλη γενικότερα.

Σπουδαία είναι και η χορηγία από το Δήμο Βόλβης ενός πολύ χρήσιμου εργαλείου, ενός φυσητήρα, τον οποίο χρησιμοποιεί η ομάδα για τον καθαρισμό της διαδρομής από τα πολλά φύλλα που καλύπτουν το έδαφος από τα φυλλοβόλα. “8 μποφόρ φυσάνε στο δάσος όταν το χρησιμοποιούμε”, όπως μας είπε με χιούμορ ο Γιάννης Αγκωτάκης! Άλλωστε, τόσα δασωμένα χιλιόμετρα μονοπατιών δεν δουλεύονται μόνο με τσουγκράνα και αυτό που θα δείτε τρέχοντας τον αγώνα δεν θα το πιστεύετε, όσο αφορά τον καθαρισμό της διαδρομής. Ο Δήμος Βόλβης χορηγεί και ένα θαμνοκοπτικό που επίσης βοηθάει πολύ στη εξαιρετική δουλειά που είδαμε ότι κάνουν οι άνθρωποι του Φ.Ο.Σ Σταυρού στα μονοπάτια.

Για να κλείσουμε με την Βαρβάρα, να πούμε ότι στο σταθμό θα βρουν οι δρομείς μακαρόνια με σάλτσα και τραχανά .. θα τα χρειαστούν σίγουρα, αλλά θα εξηγήσουμε γιατί αργότερα στο κείμενο.

Κάπου γύρω στο 44ο χιλιόμετρο της διαδρομής, καθώς θα έχετε ήδη ξεκινήσει την κατάβαση προς τον τερματισμό στον Σταυρό, αποκαλύπτεται ακόμη ένα σημείο που πραγματικά κόβει την ανάσα. Μια μικρή παράκαμψη από το μονοπάτι, μόλις 7-8 μέτρα, οδηγεί σε ένα βράχινο “μπαλκόνι” – την Κορακόπετρα. Από το υψόμετρο των 590 μέτρων, η θέα είναι απλώς απίστευτη: η θάλασσα του Στρυμονικού κόλπου απλώνεται μπροστά σας, οι δασωμένες πλαγιές τριγύρω ξετυλίγονται σαν πράσινο χαλί, και στον ορίζοντα διαγράφονται μακρινές περιοχές, όπως το Φαλακρό και το Παγγαίο, δημιουργώντας ένα πανοραμικό σκηνικό που σε καθηλώνει. Αν δεν βιάζεστε να σπάσετε κάποιο ρεκόρ ή να ανεβείτε στο βάθρο, συνιστούμε ανεπιφύλακτα να κάνετε αυτή τη μικρή στάση. Είναι μια εμπειρία που αξίζει κάθε δευτερόλεπτο!

Λίγο πριν φτάσετε στην Κορακόπετρα, η διαδρομή περνά μέσα από μια ακόμη εντυπωσιακή περιοχή όπου το δάσος αλλάζει εντελώς χαρακτήρα, θυμίζοντας πραγματική ζούγκλα. Τεράστια δέντρα σφενδάμης, ένα είδος σπάνιο για τη χώρα μας, υψώνονται μεγαλόπρεπα, ενώ το νερό κυριαρχεί στο τοπίο σε μορφή ποταμιών, ρυακιών και μικρών ρευμάτων που ρέουν ανάμεσα στα μονοπάτια. Νερά βέβαια σε μορφή ποταμιών, ρυακιών κτλ. θα συναντήσετε σε πολλά σημεία της διαδρομής και θα διασχίσετε πολλά από αυτά, ενώ μπορείτε άφοβα να πιείτε και νερό από τα περισσότερα.

Αν έπρεπε να δώσουμε ένα χαρακτηριστικό όνομα στη διαδρομή των 50Κ, αυτό θα ήταν ο «χαμαιλέοντας». Κι αυτό γιατί, καθώς τη διασχίζεις, έχεις την αίσθηση ότι αλλάζεις τοπίο και μεταφέρεσαι σε διαφορετικές, μαγευτικές γωνιές της χώρας μας – και όχι μόνο. Το ίδιο συναίσθημα μοιραστήκαμε με τον Τάκη και την υπόλοιπη ομάδα (με πολλούς φίλους συναθλητές που συμμετείχαν σε μια μορφή ανοιχτής προπόνησης και τις δύο ημέρες), καθώς το συζητούσαμε στη διάρκεια της διαδρομής. Υπήρχαν ανηφόρες που θύμιζαν τον Θεολόγο και άλλες που παρέπεμπαν στην Οξιά της Ροδόπης, ενώ κάποια σημεία στο τελευταίο τρίτο της διαδρομής ξυπνούσαν μνήμες από τον Ενιπέα στον Όλυμπο. Η περιοχή με τα δέντρα σφενδάμης έφερνε στο νου το Κάσσιο Δία στην Κέρκυρα, ενώ ο καταρράκτης θύμιζε έντονα έναν αντίστοιχο στην Αυστρία και το επιβλητικό Grossglockner! Η νέα διαδρομή των 50Κ είναι πραγματικά ένα αισθητικό διαμάντι, που αναδεικνύει το Στρατονικό Όρος με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο.

Ας πάμε τώρα στο τεχνικό κομμάτι του αγώνα των 50Κ, ο οποίος έχει +3.000m θετική υψομετρική διαφορά. Από αυτά, τα +2.000 μέτρα θα τα ανεβείτε μέχρι το 29ο χιλιόμετρο και το χωριό Βαρβάρα. Οπότε, η μακαρονάδα και ο τραχανάς που προαναφέραμε θα σας βοηθήσουν σίγουρα για τη συνέχεια. Η κατανομή των τύπων τερέν είναι: μονοπάτι 38,5K- 77%, Δασικός Δρόμος 7,5K-5% Άσφαλτος 4K- 8%

Και ενώ τα υπόλοιπα 20 χιλιόμετρα μετά την Βαρβάρα έχουν “μόνο” +1.000m θετική υψομετρική, θα συναντήσετε 2-3 γερές ανηφόρες με αυτή για την κορυφή Σουγλιάνι στα 859 μέτρα υψόμετρο να είναι Γολγοθάς. Σύντομη σχετικά, αλλά Γολγοθάς. Και επειδή παρατήρησα ότι υπήρχε και πιο ήπιος τρόπος να φτάσεις εκεί με δασικό δρόμο ρώτησα την ομάδα γιατί επέλεξαν αυτό το πέρασμα από την κορυφή. Μου θύμισαν ότι εγώ τους το είχα προτείνει το 2015 και το είχα γράψει και στο άρθρο, οπότε εδώ ταιριάζει ότι “καλύτερα να περπατάς, παρά να μιλάς”!

Η βασική δυσκολία του αγώνα είναι τα συνεχόμενα πάνω – κάτω, σε πολύ μεγάλα διαστήματα της διαδρομής, σε μια μορφή ατελείωτου roller - coaster. Πολλά από αυτά μάλιστα σύντομα, αλλά ιδιαίτερα απότομα. Υπάρχουν και 2-3 παρατεταμένες ανηφόρες, τόσο στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής μέχρι τον Προφήτη Ηλία στο 5ο χιλιόμετρο, όσο και σε ενδιάμεσα τμήματα της διαδρομής, αλλά υπάρχουν και δασικοί χωματόδρομοι. Εξαιρετικά στρωτοί και χωρίς κλίσεις, για να πάρετε ανάσες.

To “χαριτωμένο” είναι ότι ενώ όλη σχεδόν η διαδρομή είναι χωμάτινη και σαν “χαλί”, το πιο τεχνικό τμήμα – με πέτρες και ρίζες - είναι η κατάβαση στα τελευταία 3-4 χιλιόμετρα που στο σημείο που βρίσκεται θα κουράσει πολλούς, η οποία έχει και 220+ μεγάλα σκαλιά διαμορφωμένα από τον Φ.Ο.Σ Σταυρού για να κρατάνε το χώμα, αλλά επιβαρυντικά σε μεγάλο βαθμό για τους ταλαιπωρημένους τετρακέφαλους. Τουλάχιστον σύντομα θα φτάσετε στον τερματισμό και την θάλασσα .. ή τις μπύρες (εμείς πάντως αυτό κάναμε)!

Για κάποιους αθλητές, ειδικά όσους δεν έχουν εμπειρία από πολύωρους αγώνες αποκλειστικά μέσα σε δάσος, η διαδρομή μπορεί να προκαλέσει και μια περίεργη ψυχολογική αίσθηση. Εμείς δεν το νιώσαμε τόσο έντονα, καθώς τα φυλλοβόλα δέντρα είχαν ήδη ρίξει τα φύλλα τους το χειμώνα, προσφέροντας ανοιχτή θέα προς τα μακρινά σημεία. Ωστόσο, την εποχή του αγώνα, τα πάντα θα είναι καταπράσινα και πυκνά, κάτι που, ενώ είναι φυσικά απίστευτα όμορφο, μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση κλειστοφοβίας ή μονοτονίας λόγω του μεγάλου μήκους της διαδρομής. Γι’ αυτό, σας λέω: όπου υπάρχει παράκαμψη, όπως στην Κορακόπετρα με την εντυπωσιακή θέα, μην διστάσετε να λοξοδρομήσετε για λίγο. Είναι μικρές στιγμές που θα σας γεμίσουν ενέργεια και θα σας ανανεώσουν ψυχολογικά, πριν συνεχίσετε το απαιτητικό “ταξίδι” σας στο μονοπάτι.

Για τη συμμετοχή στον αγώνα των 50Κ η διοργάνωση έχει βάλει μια προϋπόθεση: Να έχει ο αθλητής ολοκληρώσει τα τελευταία 2 χρόνια έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος, 23Κ και +1.500m θετικής υψομετρικής και πάνω, μέσα στα χρονικά όρια που έχει ορίσει η διοργάνωση. Νομίζουμε ότι είναι απόλυτα λογικό με βάση την δυσκολία της διαδρομής.

Ο Φ.Ο.Σ. Σταυρού από το 2011 έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη διάνοιξη και συντήρηση των μονοπατιών του Στρατονικού Όρους. Με πάθος και μεράκι, ξεκίνησε και υλοποίησε ένα αξιοσημείωτο έργο, διανοίγοντας, καθαρίζοντας και σηματοδοτώντας 5 διαφορετικές διαδρομές που διασχίζουν 5 τομείς του βουνού. Το 2015, η διοργάνωση του αγώνα ορεινού τρεξίματος αποτέλεσε την αφορμή για ακόμη καλύτερη διάνοιξη, συντήρηση και ανακάλυψη νέων διαδρομών, οδηγώντας στο σημερινό αποτέλεσμα: έναν εξαιρετικό αγώνα 50 χιλιομέτρων και επιπρόσθετα τη δυνατότητα σε πεζοπόρους και δρομείς να επισκεφτούν την περιοχή και να την απολαύσουν, είτε περπατώντας είτε τρέχοντας.

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι διοργανώνονται ανοιχτές προπονήσεις καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, κάτι που προτείνουμε ανεπιφύλακτα και σε άλλες διοργανώσεις ορεινού τρεξίματος. Με χαρά, μάλιστα, είδαμε τον φίλο και εξαιρετικό αθλητή Θωμά Πουρλίδα να κάνει την προπόνησή του εκεί, καθώς και τον Χρήστο Κατσάνο του ROUT Classic 100 Miles, τον Βασίλη Καρατζιοβάλη του Cholomon Trail και άλλους φίλους δρομείς, οι οποίοι χάρηκαν τις ομορφιές των μονοπατιών του βουνού.

Τέλος, για τη σήμανση δεν έχουμε να πούμε πολλά. Είναι εξαιρετική, με ωραίες μόνιμες ταμπέλες και σήματα κατεύθυνσης, ενώ είναι πολύ πυκνή ώστε να μπορείς να δεις προοπτικά την πορεία σου σε βάθος 3-4 σημάτων, κάτι πολύ χρήσιμο σε πολύ δασωμένα κομμάτια. Και τώρα να πάει κάποιος αθλητής να κάνει μόνος τη διαδρομή θα δυσκολευτεί να χαθεί. Στα δύσκολα σημεία θα υπάρχουν εθελοντές / δείκτες, ενώ η διοργάνωση δίνει μεγάλη έμφαση - όπως μας περιέγραψαν – στην ασφάλεια των αθλητών, με την ομάδα διασωστών της ΕΠΟΜΕΑ με επικεφαλής τον κ. Γιώργο Μιχαλιά και την Ένωση Ραδιοερασιτεχνών Βορείου Ελλάδας (ΕΡΒΕ) με επικεφαλής τον κ. Σάκη Παπαδόπουλο, οι οποίοι θα καλύψουν με κεραίες τοποθετημένες σε ειδικά σημεία του βουνού όλη τη διαδρομή, για βέλτιστη επικοινωνία.

Η διοργάνωση Sougliani Trail, με πιστοποίηση από την ITRA, θα πραγματοποιηθεί στις 13 Απριλίου 2025, με έδρα τον Σταυρό Θεσσαλονίκης και διαδρομές: 50K (+3.000m), 25K (+1.560m), 13K (+750m), και 5K. Οι εγγραφές είναι ανοιχτές και θα διαρκέσουν μέχρι τις 6 Απριλίου, μέσα από το site της διοργάνωσης, από το οποίο μπορείτε να ενημερωθείτε για τις παροχές και τα νέα της διοργάνωσης. Το Advendure είναι ο επίσημος χορηγός επικοινωνίας.

Φύγαμε από το Σταυρό και το Στρατονικό Όρος γεμάτοι με εικόνες από την μοναδική φύση της περιοχής και με όμορφα συναισθήματα για όλα όσα έχουν δημιουργηθεί από τον Γιάννη Αγκoτάκη, τον Γιώργο Γιαννούλη, τον Στράτο Γκλεζάκη και την ομάδα του Φ.Ο.Σ. Σταυρού. Αυτή η ομάδα, μαζί με τους φορείς και τους πολλούς εθελοντές της περιοχής, έχει κάνει σπουδαία δουλειά όλα αυτά τα χρόνια, υποστηρίζοντας όχι μόνο το ορεινό τρέξιμο, αλλά και την ανάδειξη των μονοπατιών και της φύσης των βουνών αυτής της γωνιάς της χώρας μας. Σίγουρα, όλοι τους έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται περήφανοι για το έργο τους.

Εμείς, πάντως, τους ευχαριστούμε θερμά για τη μεγάλη συμβολή τους στο ορεινό τρέξιμο και για το παράδειγμα που έχουν δώσει όλα αυτά τα χρόνια, εμπνέοντας και άλλες διοργανώσεις και ομάδες να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο της αφοσίωσης και της αγάπης για τη φύση και τον αθλητισμό.

Εις το επανιδείν …

Δημήτρης Τρουπής