Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) διοργανώνει σε συνεργασία με το Τμήμα Αθλητικής Αριστείας – Sports Excellence (SE), που λειτουργεί υπό την επιστημονική επίβλεψη της Α' Ορθοπαιδικής Χειρουργικής Κλινικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), μια σειρά διαλέξεων με κεντρικό θέμα την πανδημία του COVID-19. Οι διαλέξεις μεταδίδονται μέσω live streaming από τον Πύργο Βιβλίων. Τη διοργανωτική επίβλεψη της εκδήλωσης έχει η ΑΜΚΕ «Αναγέννηση & Πρόοδος» ενώ ο κύκλος των διαλέξεων αυτών πραγματοποιείται χάρη στην αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Ο αθλητισμός είναι μια ευρεία έννοια, η οποία ξεκινάει από τα παιχνίδια, συνεχίζεται σαν φυσική δραστηριότητα χωρίς συναγωνισμό και χρονόμετρο, εξελίσσεται ως λαϊκός μαζικός αθλητισμός, ερασιτεχνικός και τελικά επαγγελματικός αθλητισμός. Μιλώντας για την χώρα μας, το Ορεινό Τρέξιμο αλλά και οι αγώνες δρόμου στην άσφαλτο κατά συντριπτικό ποσοστό, εκτός των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων και κάποιων εξαιρετικά δύσκολων αγώνων υπεραποστάσεων, ανήκουν στον λαϊκό μαζικό αθλητισμό. Θα μου πείτε, τι σου ήρθε τώρα και πιάνεσαι με αυτό το θέμα; Θαρρώ πως υπάρχει βιασύνη και εντελώς άκαιρη συζήτηση στον χώρο σχετικά με τον τρόπο πραγματοποίησης των αγώνων, όταν ξεφύγουμε από την πανδημία, η οποία οδηγεί σε προτάσεις και συζητήσεις που ξεκάθαρα αλλοιώνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα το Ορεινό Τρέξιμο.

Ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει, η γη φαίνεται να σταμάτησε κι εμείς γινόμαστε παρατηρητές και συνάμα πρωταγωνιστές, ενός γεγονότος που θα στιγματίσει με ποικίλους τρόπους τις επόμενες ημέρες που θ’ ακολουθήσουν. Αυτή τη στιγμή, σχεδόν όλοι μας, πιο πολύ από ποτέ ασχολούμαστε με το “τώρα”. Τι ισχύει για την απαγόρευση κυκλοφορίας τώρα, πόσα είναι τα νέα κρούσματα από τον ιό, πόσοι είναι αυτοί που έχουν χάσει τη ζωή τους παγκοσμίως καθώς μιλάμε και άλλα παρόμοια ερωτήματα. Εστιάζουμε με τόσο έντονο τρόπο σε αυτό που γίνεται τώρα που ενδεχομένως να ζημιωθούμε όταν έρθει η ώρα να πάρουμε ξανά μπροστά. Φυσικά, υπάρχει κόσμος που εκφράζει την ανησυχία του για το “αύριο” κι αναρωτιέται πώς θα μπούμε πάλι στην καθημερινή ρουτίνα που είχαμε στο παρελθόν. Ωστόσο, τι πραγματικά κάνουμε γι’ αυτό πέρα από το να στοχαζόμαστε;