Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά το τέλος εκείνης της αποστολής, βάλθηκα να βρω μια άκρη στο να υλοποιήσω το όραμα που είχε ήδη σχηματοποιηθεί στο μυαλό μου. Μίλησα με αρκετούς και το συμπέρασμα που κατέληξα ήταν ότι ζητούσα κάτι δύσκολο. Προσπάθησα να δημιουργήσω ωστόσο κάτι, που θα έδινε πληροφόρηση και εικόνες για την αποστολή του 2000, την “Himal-Odyssey”, όπως την είχαμε ονομάσει. Τότε βρήκα έναν άνθρωπο, που είχε την υπομονή να φτιάξει κάτι απ αυτά που είχα στο μυαλό μου. Το αποτέλεσμα ήρθε σύντομα και παρότι απλοϊκό, ήταν για μένα μια μαγεία! Τέσσερα κουμπιά αριστερά κι ένα τεράστιο λογότυπο πάνω, έφτιαχναν αυτό που ονομάστηκε τότε X-ODYSSEY, και που πέρα από τις πληροφορίες της αποστολής, είχε και 2-3 στοιχεία για τους αγώνες περιπέτειας, το θέμα που με είχε συναρπάσει εκείνο τον καιρό. Ήταν άνοιξη του 2001 και δεν είχα καν δικό μου υπολογιστή!

Πολύ γρήγορα έκανα τη διαπίστωση ότι το πράγμα δεν έπρεπε να μείνει εκεί αλλά ούτε και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που έψαχνα. Η αναζήτηση συνεχίστηκε και ο άνθρωπος που δέχτηκε να συνεχίσει να υπομένει τις παραξενιές μου, βάλθηκε να βρει λύσεις, σ ένα περιβάλλον όμως νηπιακού διαδικτύου και εργαλείων. Οι πειραματισμοί μας οδήγησαν σε μια νέα φόρμα και το εκ βάθρων ανακατασκευασμένο X-Odyssey με μάγεψε με τις δυνατότητές του. Επειδή όμως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, δεν πέρασε αρκετός καιρός και βρέθηκα με υπολογιστή και dial-up internet 54KB, να περιπλανιέμαι στον παγκόσμιο ιστό, ανακαλύπτοντας καθημερινά και νέους τόπους που μίλαγαν για την περιπέτεια. Αυτό που έζησα εκείνο τον πρώτο καιρό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη μαγεία που νιώθει ένα μικρό παιδί ανακαλύπτοντας τον κόσμο της γνώσης!

Ένα screenshot του Χ-Odyssey με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 2001. Το μότο πάνω δεξιά είναι "adventure beyond the limits"

Πολύ σύντομα το X-Odyssey έγινε Adventure Zone, σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού και διάχυσης της πληροφόρησης στο μικρό ελληνικό κοινό. Θυμάμαι τα πρώτα στατιστικά επισκεψιμότητας με μεγάλη συγκίνηση. Έβλεπα τις 25 ημερήσιες επισκέψεις –δικές μου οι μισές σχεδόν- να γίνονται 50 μέσα σε λίγες βδομάδες και τριψήφιο νούμερο σε κάτι μήνες. Η απήχηση του Adventure Zone με έκανε να αφοσιωθώ σ αυτό, προσπαθώντας να το τελειοποιήσω. Ρίχτηκα στη μελέτη και άρχισα να ξοδεύω ώρες καθημερινά, προκειμένου να βρίσκω θέματα απ όλους τους χώρους της αποκαλούμενης «περιπέτειας»: αγώνες, αποστολές, ιστορία, πρόσωπα, μαρτυρίες…

Κι έπειτα ήρθε στη ζωή μου ο Olympus Marathon. Ήταν το 2003 κι άρχισα να δίνομαι στην προσπάθεια να πάρει σάρκα και οστά το μεγάλο όνειρο ενός αγώνα στον Όλυμπο. Αυτό με ανάγκασε να μοιράσω τις δυνάμεις αλλά και το χρόνο μου. Ο αγώνας έγινε πραγματικότητα ένα χρόνο μετά (2004), όμως το Α-Ζ άρχισε σιγά-σιγά να αποδυναμώνεται. Αρκετές αλλαγές στη ζωή μου, ευχάριστες και δυσάρεστες, σηματοδότησαν τη νέα εποχή, στην οποία η ιστοσελίδα έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο μέχρι που ατόνησε ολοκληρωτικά! Κι εγώ, βρέθηκα να τρέχω ασθμαίνοντας στην προσπάθεια να συντηρήσω τον έναν αγώνα, και να δημιουργήσω έναν δεύτερο (Virgin Forest Trail το 2006). Πόσα πράγματα όμως μπορεί να κάνει τελικά μόνος του ένας άνθρωπος? Ο χρόνος κύλησε κι άλλο και το Α-Ζ έμεινε στη μνήμη των φίλων της περιπέτειας σαν ένα σημείο αναφοράς μιας εποχής.

Επειδή όμως η τύχη δεν είναι πάντα εναντίον μας, κάποτε βρέθηκαν στο δρόμο μου κάποιοι νέοι φίλοι, που είχαν παρόμοιες ανησυχίες με τις δικές μου. Το 2009 αποφασίσαμε –συλλογικά πλέον- να ξαναζωντανέψουμε το Α-Ζ μέσα από την επικαιρότητα του ορεινού τρεξίματος, που στο μεταξύ αποτελούσε κυρίαρχο ρεύμα στην ελληνική κοινωνία των υπαίθριων αθλητικών δραστηριοτήτων. Η νέα κατάσταση ανέδειξε τις ικανότητες ενός ανθρώπου που χάρη στο δικό του πείσμα και τη μοναχική του προσπάθεια κατάφερε να μείνει ζωντανό το Α-Ζ μέχρι το ξημέρωμα της νέας του εποχής. Ο Τάκης Τσογκαράκης, ο ttsog μας, ήταν η ψυχή της τέταρτης –όπως τις έχω χωρίσει- περιόδου του Adventure Zone και σ αυτόν χρωστά το ADVENDURE την ύπαρξή του σήμερα.

Από το 2009 μέχρι σήμερα κάναμε κάποιες διαπιστώσεις, εμείς που είχαμε την πιο στενή σχέση με την ιστοσελίδα. Μια πρώτη ήταν ότι μείναμε πίσω τεχνολογικά και μια δεύτερη και ίσως πιο σοβαρή, ότι δεν δίναμε όση επιμέλεια χρειαζόταν σ αυτή την προσπάθεια. Οι μεταξύ μας συζητήσεις και οι προβληματισμοί είχαν αποτελέσματα κι έτσι ξεκίνησε η προσπάθεια που κράτησε μήνες και οδήγησε στο ADVENDURE, στο οποίο έχουμε την τιμή σήμερα να σας έχουμε καλεσμένους και τακτικούς –ευχόμαστε- επισκέπτες στο μέλλον.

Σήμερα, 12 χρόνια μετά από εκείνες τις πρωτοπόρες ημέρες στις οποίες αναφέρθηκα πιο πάνω, έχουμε διανύσει πολύ δρόμο σ αυτή την πορεία και είμαστε σε θέση, εμείς οι άνθρωποι που θα σύρουν μπροστά αυτό το όχημα που λέγεται Advendure (αντβέντουρ), να προσφέρουμε αυτό που θεωρούμε ότι λείπει απ την υδροκέφαλη πια διαδικτυακή ενημέρωση. Σήμερα, στην εποχή των social media, η προσωπική φευγαλέα και πολλές φορές παρορμητική προσωπική ματιά, αποτελεί πλέον είδηση και τα κανάλια ενημέρωσης είναι όσα και οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στο χώρο. Η ανωνυμία μέχρι και σήμερα είναι καθαγιασμένη και η ύβρις ως τρόπος παρέμβασης χαίρει επικρότησης από μερίδα του κοινού. Παρότι ακούγεται δε παράλογο, οι υπόγειες μέθοδοι συμμετοχής στα τεκταινόμενα και στη διαμόρφωση μιας γενικότερης αντίληψης, θεωρούνται εν πολλοίς -αν όχι αποδεκτές- τουλάχιστον μη κατακριτέες. Επιπλέον, δεν ενοχλεί κανέναν η επιφανειακή αντιμετώπιση των ζητημάτων, έστω και αν α αυτό το χώρο η αντιπαράθεση απόψεων δεν μοιάζει να έχει τόσο μεγάλη σημασία αφού δεν διακυβεύονται μείζονα κοινωνικά θέματα.

Δημιουργήσαμε λοιπόν το ADVENDURE, για να ξανακοιτάξουμε με ώριμη ματιά την ίδια εικόνα: τον κόσμο της αντοχής και της περιπέτειας, αυτό δηλαδή που αποκαλέσαμε έτσι, μ αυτή τη νέα λέξη, που για μας αποτελεί το συγκερασμό των δύο αυτών βασικών εννοιών. Αν είναι δόκιμος αυτός ο παράδοξος όρος, θα το δείξει ο χρόνος, για μας όμως είναι αυτό που μας εκφράζει ως αντίληψη, ως τρόπος ζωής. Το advendure είναι η εξέλιξη του adventure zone, όχι μόνο από τεχνικής ή αισθητικής σκοπιάς, αλλά και σαν θεώρηση του κόσμου μας. Θέλουμε μ αυτό το νέο ξεκίνημα να δώσουμε μια πιο προσεγμένη προσέγγιση στη θεματογραφία μας, με πιο επιμελημένες εργασίες και με μια κριτική ματιά απέναντι στα γεγονότα. Οι απλοϊκές περιγραφές γίνονται ήδη μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ο δικός μας ρόλος είναι πιο σύνθετος, πιο σοβαρός και σας διαβεβαιώνουμε ότι σκοπεύουμε να τον πάρουμε στα σοβαρά.

Θέλουμε να παρουσιάσουμε στο ελληνικό κοινό γεγονότα και πρόσωπα με σημασία. Θέλουμε να μοιραστούμε ιδέες, προτάσεις και προβληματισμούς μαζί σας και θέλουμε να κάνουμε γνωστούς στο σύνολο, και τους δικούς σας προβληματισμούς, σε ένα χωνευτήρι ιδεών. Η γνώμη του καθενός μπορεί να έχει βαρύτητα, η άποψη κάποιου «ανώνυμου» μπορεί να αφυπνίσει το σύνολο περισσότερο από την άποψη ενός «επώνυμου». Η ποιότητα εξάλλου δε συμβάδισε ποτέ υποχρεωτικά με την ποσότητα.

Αποφασίσαμε να κρατήσουμε τη μεγαλύτερη μερίδα της ύλης μας στο ορεινό τρέξιμο και στους αγώνες υπεραντοχής γενικότερα –είναι ο χώρος που γνωρίζουμε καλύτερα. Αυτό όμως δεν σημαίνει την υποβάθμιση άλλων μορφών δραστηριοτήτων, αρκεί να υπάρχει κάτι ουσιαστικό να ειπωθεί, είτε ως είδηση είτε ως άποψη. Σημαίνον γνώρισμα του αντικειμένου του Advendure θα είναι η μίξη αντοχής και περιπέτειας (adventure + endurance) γι αυτό και θα δώσουμε έμφαση σε δραστηριότητες που κινητοποιούν τις ανθρώπινες φυσικές και ψυχικές δυνάμεις μέσα στην άγρια φύση. Αυτή η μίξη  στην Ελλάδα τουλάχιστον, βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό σε αγώνες ή προσπάθειες υπεραντοχής στα βουνά.   

Χαιρόμαστε που κάνουμε αυτή τη νέα αρχή. Προσωπικά, οφείλω να συγχαρώ τον Τάκη τον Τσογκαράκη για την σπουδαία δουλειά του (και) στο τεχνικό κομμάτι, το οποίο ήταν εξαιρετικά επίπονο αλλά η εικόνα του Advendure θεωρώ ότι αποζημιώνει τους κόπους του. Οφείλω επίσης να ευχαριστήσω δημόσια τον Χάρη τον Παπαδόπουλο, που είναι ο άνθρωπος εδώ και 12 χρόνια που με υπομένει με τις παραξενιές μου και που κουβαλά στην πλάτη του μερίδιο από την επιτυχία που είχαν σε τεχνικό επίπεδο οι ιστοσελίδες τόσο του Α-Ζ, όσο και των αγώνων που διοργανώσαμε μέχρι σήμερα. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω και τον φίλο –πάνω απ όλα- Δημήτρη Τρουπή, για τη ζέση που έδειξε στη συμμετοχή σ αυτό το νέο ξεκίνημα, συμπληρώνοντας με την παρουσία του τη βασική συντακτική ομάδα του Advendure. Και μπορώ να πω ότι τα δείγματα γραφής του είναι αντάξια της εμπειρίας και του ταλέντου του αλλά κυρίως, του κόσμου των ιδεών του, γιατί τελικά αυτό που εκφράζουμε στο λόγο είναι απεικόνιση της ιδεολογίας μας.

Δώδεκα χρόνια πέρασαν για να φτάσουμε από το πρωτόγονο X-Odyssey στο εξελιγμένο Advendure. Εκείνο που μπορώ να πω πέρα απ το ότι το ταξίδι μας στο χρόνο συνεχίζεται συναρπαστικά, είναι ότι το μέσο για να φτάσει κάποιος στον προορισμό του δεν λύνει από μόνο του το ζήτημα της πορείας. Χρειάζεται γνώση και θάρρος και πάνω απ όλα η θέληση για να το οδηγήσει εκεί. Η νέα μας ιστοσελίδα, το advendure, δεν αποτελεί από μόνη τον προορισμό μας, είναι μόνο το μέσο για να φτάσουμε σ αυτόν και χρειάζεται πολύς κόπος.

Καλή επανεκκίνηση λοιπόν και καλό ταξίδι! Σε όλους μας…

Λάζαρος Ρήγος