Σαν τον πρώτο έρωτα που η θύμηση του μοιάζει σαν κάτι μοναδικό, έτσι και το συγκλονιστικό φθινοπωρινό πορτοκαλί και κόκκινο των φυλλοβόλων δασών που γέμισε με εικόνες τα μάτια μου και συναισθήματα την ψυχή μου, αρκετά χρόνια πριν σε εξορμήσεις στο Πήλιο και την Ροδόπη, γράφτηκε με ανεξίτηλο τρόπο μέσα μου και με έκανε να “ερωτευτώ” βαθιά το τρέξιμο στα μονοπάτια.

Πάνω από τα δάση όμως υπάρχουν οι κορυφές των βουνών και οι γυμνές αλπικές εκτάσεις, που η εικόνα τους άλλοτε είναι κατάλευκη από το χιόνι και άλλοτε μολυβί από το χρώμα του γρανίτη. Τοπία και χρώματα απόκοσμα, μακριά από τις καθημερινές εικόνες μας,  που σε κάνουν να αισθάνεσαι δέος, όπως ένιωσα στους Δολομίτες, στις Άλπεις, στο θρόνο του Δία στον Όλυμπο, στα σκληρά βουνά τις Κρήτης και τις ψηλές κορυφές των Πυρηναίων, αλλά και πολλούς άλλους βουνίσιους προορισμούς.

Κι αν το πορτοκαλί και κόκκινο των φυλλωμάτων προκαλεί ζεστά συναισθήματα και το λευκό και γκρι των κορυφών δέος, δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς αυτό που νιώθει τρέχοντας σε καταπράσινα λιβάδια και σε εκτάσεις πλημμυρισμένες με έντονα χρώματα λουλουδιών, όπως εκείνη τη φορά που έτρεχα για αρκετή ώρα μέσα σε λιβάδια από μωβ και κίτρινα λουλούδια κρόκου στον Ερύμανθο, σαν να διέσχιζα ένα πολύχρωμο πίνακα ζωγραφικής που έχει σχεδιάσει η ίδια η φύση.

Ίσως το πιο ιντριγκαδόρικο όμως χρώμα να είναι το μαύρο, που πέφτει σαν βαρύ πέπλο τη νύχτα και όλοι όσοι τρέχουμε σε αγώνες ultra-trail το έχουμε βιώσει. Το μαύρο της νύχτας προκαλεί πολλά συναισθήματα, άλλοτε φόβο και άλλοτε ηρεμία, πολλές φορές όμως και συγκίνηση καθώς σηκώνουμε τα μάτια και βλέπουμε ένα γαλαξία αστεριών στον ουρανό να φωτίζει τον δρόμο μας ή το φως μιας αστραπής να φωτίζει μακριά τον νυχτερινό ορίζοντα. Το μαύρο της νύχτας καμιά φορά “παίζει” παιχνίδια με το λευκό του φακού και τις σκιές που δημιουργεί σε βράχους και δέντρα και μας κάνει να βλέπουμε πράγματα που δεν υπάρχουν, σε ένα τοπίο που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας. Το “μελί” χρώμα της χαραυγής τα καθαρίζει όμως όλα και μας αναγεννάει εσωτερικά καθώς βγαίνουμε από τον κόσμο των σκιών της νύχτας.

Υπάρχει όμως κι ένα χρώμα που “ξεχειλίζει” Ελλάδα σε όλες τις αποχρώσεις του, από το βαθύ μπλε της θάλασσας μέχρι το λαμπερό γαλάζιο του ουρανού κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο. Τρέχοντας στα μονοπάτια των νησιών μας, δεν μπορεί να μην σε μεθύσει η θέα της θάλασσας και του ουρανού μαζί με την αρμύρα που φέρνει το αγέρι. Το λαμπερό φως του ήλιου του ελληνικού και το απέραντο γαλάζιο του πελάγους διεγείρουν τις αισθήσεις και ανοίγουν την ψυχή.  Αμοργός, Άνδρος, Νάξος, Δονούσα, Ύδρα, Κέρκυρα και σε πόσα άλλα νησιά μας το έχω νιώσει τόσες και τόσες φορές.

Πορτοκαλί, κόκκινο, λευκό, μολυβί, κίτρινο, μωβ, μαύρο, γαλάζιο … Ζεστασιά, συγκίνηση, δέος, χαρά, φόβος, ηρεμία, αγαλλίαση … χρώματα και συναισθήματα συνθέτουν την παλέτα της φύσης και της ψυχής μας. Συλλέκτες εμπειριών είμαστε όλοι εμείς που τρέχουμε ή πεζοπορούμε στα μονοπάτια. Άλλοτε μεγάλες, άλλοτε μικρές, αυτές οι εμπειρίες είναι ένα πολύτιμο κομμάτι της χαράς της ζωής, έτσι ώστε κάθε βήμα μας σε ένα μονοπάτι να μας δίνει πολύ περισσότερα από αυτά που αναζητούμε αρχικά.

Και η πρόταση μου .. πέρα από τα μονοπάτια

Στο κόκκινο ξηρό κρασί το χρώμα είναι βασικό συστατικό της συνολικής μας εμπειρίας. Ένα κρασί από τα Άβδηρα της Θράκης και τον βορειότερο παραθαλάσσιο βιολογικό αμπελώνα της χώρας μας (Anatolikos Vineyards) που δοκίμασα πρόσφατα, με συνεπήρε όχι μόνο με την εξαιρετική του γεύση, αλλά και με το λαμπερό βαθυπόρφυρο χρώμα του. Το MV Μαυρούδι Θράκης ερυθρός ξηρός, έχει μια ποικιλιακή σύνθεση από Μαυρούδι 60%, Merlot 20% και Cabernet Sauvignon 20%, προέρχεται από βιολογικό αμπέλι και απελευθερώνει στη γεύση ένα σύνθετο μπουκέτο ωρίμων κόκκινων και μαύρων φρούτων, αποξηραμένου δαμάσκηνου, σύκου, μελιού πεύκου, καφέ και κακάο, καθώς και καβουρδισμένου αμύγδαλου.  Ευγενικές οι τανίνες του, έχει ισορροπημένη οξύτητα, άφθονο φρούτο και σύνθετη επίγευση. Αξίζει να το δοκιμάσετε, βάζοντας … χρώμα στη γεύση σας!

Cheers,

Δημήτρης Τρουπής

Photo copyright: Ioanna Drakatou photography - dragon I