Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι Αγώνες Περιπέτειας στην Ελλάδα πρόκειται να γνωρίσουν μεγάλη επιτυχία στα επόμενα χρόνια. Το πλήθος και η ποιότητα των συμμετοχών αλλά και η άψογη διοργάνωση στο 3ο X-Experience συνηγορούν σε μια πετυχημένη πορεία του νέου, συναρπαστικού και απαιτητικού αυτού νέου αθλήματος. Τα θετικά σχόλια των αθλητών που αγωνίστηκαν αλλά και όσων παραβρέθηκαν τις δύο μέρες του αγώνα, είναι η καλύτερη βαθμολόγηση για το επιτελείο των διοργανωτών, που δούλεψαν επί πολλούς μήνες νωρίτερα τον φετινό αγώνα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Γενικά - Το πλήθος των συμμετοχών (80 ελληνικές), ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε ελληνική διοργάνωση, παρά το γεγονός ότι η διεκδίκηση των επάθλων θα γινόταν κυρίως από τις μικτές ομάδες, στη σύσταση των οποίων υπάρχει δυστοκία. Οι γυναικείες συμμετοχές ήταν επίσης θεαματικά αυξημένες φτάνοντας τις 13. Στην περσινή διοργάνωση συμμετείχαν μόλις 5 γυναίκες.
Με εξαίρεση ελάχιστες σημαντικές απουσίες, όλοι οι κορυφαίοι αθλητές των αγώνων περιπέτειας ήταν για μια ακόμη φορά εκεί, αυξάνοντας το συναγωνισμό. Αυτό δείχνει επιπλέον, ότι υπάρχει ένας σταθερός πυρήνας αθλητών που στηρίζει το άθλημα. Την πρώτη μέρα, ο αγώνας κράτησε μέχρι αργά το βράδυ, κάνοντας πιο συναρπαστική την εξέλιξή του για αγωνιζόμενους και θεατές. Υπάρχει μετά από 2 χρόνια παρουσίας του αθλήματος στην Ελλάδα, δυσκολία εξεύρεσης χορηγών για τις ομάδες που παίρνουν μέρος στους αγώνες περιπέτειας. Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί οι αγώνες αυτοί είναι άγνωστοι στο πλατύ κοινό και άρα και στα γραφεία marketing των επιχειρήσεων. Σε αυτό συντελεί και ο χαμηλός αλλά και (δυστυχώς) ελλιπής τρόπος παρουσίασής τους από τα έντυπα του χώρου που υποτίθεται ότι καλύπτει τα adventure sports. O ερασιτεχνισμός των αρθρογράφων που περιορίζονται σε γενικόλογες περιγραφές όμορφων τοπίων, η ατυχής επιλογή φωτογραφιών και η προχειρότητα στησίματος των άρθρων όχι μόνο δεν βοηθούν στην προώθηση του αθλήματος αλλά δημιουργούν και παραπλανητικές εντυπώσεις στους αναγνώστες.

Οργανωτικά - Δεν υπήρξαν σοβαρά περιστατικά τραυματισμών, που θα δημιουργούσαν σοβαρό πρόβλημα στους διοργανωτές και θα έθεταν σε δοκιμασία τον μηχανισμό ασφαλείας του αγώνα.
Τα χρονικά σημεία αποκλεισμού (κόφτες) που εφαρμόστηκαν μετά την 3η διαδρομή της 1ης μέρας, λειτούργησαν στη σωστή κατεύθυνση, αποτρέποντας την κίνηση των ασθενέστερων ομάδων σε χρόνο (νύχτα) που θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια αυτών των ομάδων, αναγκάζοντάς τις να προσανατολιστούν στο σκοτάδι. Κατά γενική διαπίστωση μάλιστα τα σημεία αποκλεισμού θα πρέπει να ισχύουν από την 1η κιόλας διαδρομή. Το μοναδικό τμήμα που έγινε νύχτα ακόμα και για τους γρηγορότερους, ήταν μια ασφαλής ποδηλατική σε δασικούς δρόμους, κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Το 15λεπτο κενό των αλλαγών, λειτούργησε άψογα και με ακρίβεια δευτερολέπτου, χάρη στη συνέπεια των ανθρώπων στις γραμματείες και με τη βοήθεια ηλεκτρονικών χρονομέτρων. Σε σημείο που η αναχώρηση των ομάδων σε μερικές περιπτώσεις, έγινε τελετουργικά, με αντίστροφη μέτρηση. Η Σελίδα εκφράζει την αντίθεσή της με το μέτρο αυτό, για λόγους αθλητικής δεοντολογίας, γιατί πιστεύει πως ακόμα και η ταχύτητα στις αλλαγές αλλά και η έλλειψη χρόνου ξεκούρασης, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο των συνολικών ικανοτήτων των αθλητών.
Ο προσανατολισμός σαν δραστηριότητα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος αλλά αυτό δεν έδειξε να δυσαρεστεί κανέναν. Μόνο τη δεύτερη μέρα, στο πρώτο πεζοπορικό τμήμα, ένα check-point στήθηκε σε λάθος σημείο, προκαλώντας αμφιβολίες στους αγωνιζόμενους. Λάθη της προηγούμενης διοργάνωσης αποφεύχθηκαν με επιμέλεια. Αυτό δείχνει ότι οι υπεύθυνοι διδάχτηκαν από τα λάθη του παρελθόντος, κάτι που δεν συμβαίνει συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η κυκλική διαδρομή της πρώτης ημέρας εξυπηρετούσε πρακτικούς σκοπούς, αφού οι αθλητές επέστρεφαν στον καταυλισμό της προηγούμενης νύχτας. Όμως αυτό αφαίρεσε ένα μέρος από την ατμόσφαιρα περιπλάνησης που υπάρχει σε τέτοιους αγώνες.

Η γραμματειακή υποστήριξη ήταν υποδειγματική, επαγγελματικού επιπέδου (πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, που το τελευταίο πράγμα στο οποίο δίνεται σημασία είναι η χρονομέτρηση) και αξίζει συγχαρητηρίων. Στο Πάρκο Ιππασίας 'Saloon', όπου βρισκόταν και η κατασκήνωση, λειτουργούσε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα κέντρο χρονομέτρησης, που ενημέρωνε άμεσα τον υπολογιστή με όποιο αποτέλεσμα (και πάλι με ακρίβεια δευτερολέπτου) γινόταν γνωστό από τους ασυρμάτους των Σημείων Ελέγχου-Βοήθειας. Έτσι όσοι βρίσκονταν στο χώρο του Πάρκου 'παρακολουθούσαν' σε μια μεγάλη οθόνη την εξέλιξη ενός αγώνα, που γινόταν αρκετά χιλιόμετρα μακρύτερα, προσδίδοντας μια αμεσότητα, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο σ έναν αγώνα περιπέτειας. Η διαδρομή του αγώνα βαθμολογείται με 4 στα 5. Συνολικά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή, ειδικά για όσους την έκαναν πρώτη φορά και ήταν πολλοί αυτοί. Αρκετά τμήματα της διαδρομής ήταν επαναλήψεις προηγούμενων διοργανώσεων, όπως για παράδειγμα το συναρπαστικό κατά τα άλλα Αμπέλια-Χελιδώνα. Ένα τμήμα της μάλιστα χρειάστηκε να δουλευτεί μέτρο-μέτρο για πολύ καιρό. Επρόκειτο για εγκαταλειμμένο μονοπάτι (το ανηφορικό προς τα Βελωτά) που ξανανοίχτηκε με προσωπική εργασία των Γ. Κλαουδάτου και Ν. Μπρόκου.

Σχεδόν όλη η διαδρομή ήταν σηματοδοτημένη, ώστε να βοηθηθούν οι ασθενέστερες κυρίως ομάδες να μη χάσουν τον προσανατολισμό τους. Δυστυχώς το αγωνιστικό επίπεδο στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ψηλό ώστε να μιλάμε για πλήρη απουσία σηματοδότησης των διαδρομών. Η απουσία οχημάτων από τη διαδρομή του αγώνα είναι ένα ακόμα πολύ θετικό σημείο. Έτσι αποφεύχθηκαν παρανομίες των αγωνιζόμενων (υποβοήθηση από τα οχήματα υποστήριξης) αλλά και παρενόχληση τους από αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες ασφαλείας και ελέγχου. Σωστή η απόφαση τα αυτοκίνητα υποστήριξης να ακολουθήσουν τελείως διαφορετικό δρομολόγιο από αυτό των αθλητών. Το ποινολόγιο εφαρμόστηκε αυστηρά ακόμα και σε εμφανείς περιπτώσεις αμέλειας ή λάθους, δείχνοντας σοβαρότητα αντιμετώπισης από τους διοργανωτές. Ωστόσο η Σελίδα θεωρεί άδικη και εξοντωτική την ποινή που καταλογίζεται για την απώλεια της κάρτας ελέγχου (χρόνος τελευταίας ομάδας συν μία ώρα). Έτσι ξεφεύγουμε από την ουσία του αθλητικού συναγωνισμού και οι αθλητές δεν είναι πια κυρίως αθλητές, αφού πρέπει να δίνουν σημασία σε μια σειρά λεπτομερειών, μη αθλητικού χαρακτήρα. Αντίθετα, συμφωνούμε απόλυτα με την ποινή που καταλογίζεται σε όποια ομάδα δεν περάσει έστω κι ένα Σημείο Ελέγχου στα ενδιάμεσα των διαδρομών (χρόνος τελευταίου συν μία ώρα).

Αγωνιστικά - Η παρουσία μιας πολύ καλής ξένης ομάδας (Salomon France) αποτέλεσε ευκαιρία πρώτης τάξεως να συγκριθεί το επίπεδο των ελληνικών. Στη σύγκριση αυτή άντεξαν δύο ομάδες (Salomon Hellas & Millet-Κλαουδάτος) και αυτό είναι θετικό, αν αναλογιστεί κανείς το γενικότερο αθλητικό επίπεδο τη χώρας μας αλλά και ειδικότερα αυτό των αγώνων περιπέτειας, που έχουν ζωή μόλις δύο χρόνων. Όσο αφορά τη σύγκριση ανάμεσα στις ελληνικές ομάδες, οι δύο προαναφερθείσες ξεχώρισαν με διαφορά από τις υπόλοιπες, όχι μόνο μικτές αλλά και αμιγώς ανδρικές. Κάποιες ομάδες που υπολογίζονταν στα φαβορί του αγώνα, όπως η Kassimatis φάνηκε να υπολείπονται αρκετά σε δυναμικότητα ή όπως η "www.x-odyssey.gr" που της έλειπε αυτό που χρειαζόταν για να είναι φαβορί. Η Columbia-Pathfinder μάλλον τα πήγε καλύτερα απ' ότι αναμένονταν, λειτουργώντας αθόρυβα. Όσο για τις ανδρικές ομάδες, δυστυχώς δεν υπήρχαν σχήματα που να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, αφού θα περίμενε κανείς η καλύτερη ανδρική να κερδίσει την καλύτερη μικτή ή τουλάχιστον να πλασαριστεί στην πρώτη 3άδα. Φαίνεται ότι οι πρωταγωνιστές του χώρου, αποφάσισαν να λειτουργήσουν σε μικτά σχήματα. Ξεχώρισαν η Μbike-2 στην 6η θέση και η Olimpios-Pro στην 7η ενώ η Alpamayo εγκατέλειψε την πρώτη μέρα.

Συνολικά 38 από τους 80, συμμετείχαν για πρώτη φορά σε αγώνα περιπέτειας και 7 από αυτούς βρέθηκαν στην πρώτη 6άδα. Αρκετοί από τους "νεοφώτιστους" είναι αθλητές, κυρίως στο χώρο του ΜΤΒ και αρκετοί επίσης είναι νέα παιδιά (18-23 χρόνων) και αυτό είναι το πλέον ελπιδοφόρο μήνυμα, διότι χωρίς νεαρό κοινό ο χώρος δεν μπορεί να έχει μέλλον. (Χαρακτηριστικά η ομάδα του Απολιθωμένου Δάσους Νόστιμου απ την Καστοριά απαρτιζόταν από αθλητές 18-20 χρονών, όλοι τους συμμετείχαν για πρώτη φορά σε αγώνα περιπέτειας). Αξίζει να πούμε ακόμα ότι για πρώτη φορά συμμετείχαν πατέρας και γιος (ο Τάσος Μαστροθόδωρος στην Columbia και ο Λευτέρης Μαστροθόδωρος στην Sunwind). Το πολυσυζητημένο πριν τον αγώνα, 15λεπτο κενό στις αλλαγές, μάλλον βόλεψε όλους τους αθλητές προκειμένου να αναλαμβάνουν δυνάμεις για το επόμενο τμήμα του αγώνα. Τα σημεία αποκλεισμού θα πρέπει να λειτουργούν για τους αθλητές ως κίνητρο βελτίωσης κι όχι ως ένα αναγκαίο κακό που πρέπει να πείσουμε τους διοργανωτές να το αποσύρουν από μελλοντικούς αγώνες. Πρέπει να καταλάβουν όσοι αντιδρούν στο μέτρο (που το χαρακτηρίζουμε ως επιεικές αφού εφαρμόστηκε μόνο μετά τα 2/3 της διάρκειας της 1ης μέρας) ότι δεν γίνεται ένας αγώνας να "σέρνεται" μες στη νύχτα, με όλα τα πιθανά δυσάρεστα ενδεχόμενα και τις οργανωτικές δυσκολίες, μόνο και μόνο για να κάνουν οι πιο αργοί όλη τη διαδρομή (αλήθεια πώς θα γινόταν μες στη νύχτα το φαράγγι κάτω απ τη Μονή Προυσσού;). Επειδή δεν μπορούν να γίνουν δύο ή και παραπάνω αγώνες μέσα σε έναν αγώνα, για να καλύπτουν τη δυναμικότητα και των δυνατών αλλά και των αδύνατων, πρέπει να συμβιβαστούν οι αδύνατοι με την πραγματικότητα ότι δεν θα μπορούν να ολοκληρώνουν τους αγώνες αυτούς, παρά μόνο αν βελτιώσουν τη δυναμικότητά τους.