H προετοιμασία για την εκκίνηση ξεκινά με τους συμμετέχοντες να συγκεντρώνονται σε τρία κύματα λίγο έξω από την κεντρική πλατεία του Chamonix, με θέα την κορυφή και οροσειρά του Mont Blanc. Ο αγώνας θα κινηθεί γύρω από την οροσειρά για τις επόμενες, συναρπαστικές και επίπονες ώρες.

Αρκετά βαρύ σακίδιο για χωρέσει τον απαραίτητο, υποχρεωτικό εξοπλισμό που το 2021 περιελάμβανε και το χειμερινό κιτ, λόγω δυνατών ανέμων, σε ψηλά υψόμετρα, που όπως φάνηκε στη συνέχεια ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο. Μετάβαση στην κεντρική πλατεία λίγο πριν την εκκίνηση που για τους περισσοτέρους μας αποτελούσε όνειρο και προσπάθεια πολλών ετών!

Πλήθος αθλητών και θεατών με την χαρακτηριστική μουσική υπόκρουση του αγώνα (Conquest of Paradise) δημιουργούν ένα αξέχαστο, συγκινητικό κλίμα πριν τη μεγάλη εκκίνηση! Το μεγάλο ταξίδι, η μοναδική εμπειρία ξεκινάει!

Η διαδρομή ξεκινάει με ένα πρώτο επίπεδο προς κατηφορικό κομμάτι γεμάτο θεατές που ενθαρρύνουν με φωνές, μουσικές, κουδούνια και μοναδικό ενθουσιασμό! Στη συνέχεια ξεκινάει η πρώτη ανάβαση προς το Le Délevret με το Chamonix στο βάθος και την κοιλάδα του να αρχίζουν να απομακρύνονται. Μετά από δύο νύχτες, το επόμενο ξημέρωμα η κοιλάδα θα φανεί πάλι από την αντίθετη κατεύθυνση.

Η πρώτη κατηφόρα οδηγεί στο πανέμορφο χωριό του Saint-Gervais (21Κ) με σταθμό στην κεντρική πλατεία και πλήθος κόσμου. Όλοι οι σταθμοί πολύ καλά οργανωμένοι, με πολλούς εθελοντές, αλμυρές, γλυκές επιλογές και ζεστές σούπες. Η πρώτη νύχτα κάνει την εμφάνισή της και οι φακοί αρχίζουν να ανάβουν.

Μετά το Saint-Gervais ακολουθεί η μεγάλη ανάβαση στο La Balme και τελικά στο καταφύγιο του Col du Bonhomme (2433μ, 44Κ). Μετά την κατάβαση στο Les Chapieux, η επόμενη ανάβαση είναι προς το εντυπωσιακό Col de la Seigne (2516μ υψόμετρο στο 60Κ) και ο αγώνας εισέρχεται πλέον στην Ιταλία. Η γραμμή των φακών που χάνονται μέσα στους απόκρυμνους, βράχινους σχηματισμούς ένα μοναδικό θέαμα που αναδεικνύει την απεραντοσύνη των βουνών!

Η ανάβαση στο Arête du Mont Favre (71Κ, 2417μ) από τις πιο εντυπωσιακές του αγώνα μέσα από καταπράσινα λιβάδια που περιβάλλονται από βράχινους σχηματισμούς, ενώ ο ήλιος κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή του, μαλακώνοντας το αρκετό κρύο της νύχτας.

Η κατάβαση στο Courmayer έχει ενδιαμέσο σταθμό στο πανέμορφο καταφύγιο Maison Vielle (75Κ, 1956μ) με παροχές έκπληξη που περιλαμβάνουν φρεσκομαγειρεμένα μακαρόνια, σάλτσα και μπέικον

Το πανέμορφο Courmayer (80Κ, 1210μ) με έναν μοναδικό συνδυασμό παραδοσιακού, ορεινού, κοσμοπολίτικου χαρακτήρα, στην Ιταλική πλευρά της οροσειράς του Mont Blanc, αποτελεί τον κεντρικό σταθμό με drop bag.

Μετά το Courmayer ξεκινά η απότομη ανάβαση προς το καταφύγιο Bertone (85Κ, 1991μ) όπου πλέον η μαζεμένη κούραση και η αϋπνία αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και η ζέστη κάνει την ανάβαση ακόμα πιο απαιτητική!

Η διαδρομή μεταξύ των καταφυγίων Bertone και Bonatti (2025μ στο 92 χλμ) είναι από τις πιο όμορφες του αγώνα, με την οροσειρά να δεσπόζει στα αριστερά ενώ είναι ένα από τα ελάχιστα επίπεδα κομμάτια του αγώνα.

Μετά το καταφύγιο Bonatti ξενικά η κατάβαση για το Arnouvaz (97Κ, 1769μ), τελευταίο σταθμό στην Ιταλία.

Με ήλιο, αλλά πολύ δυνατό αέρα και κρύο η εντυπωσιακή ανάβαση στο Grand Col Ferret (101Κ, 2537μ), το υψηλότερο σημείο της διαδρομής, περιτριγυρισμένοι από εντυπωσιακές κορυφές, που σηματοδοτούν την είσοδο στην Ελβετία.

Αρχή της κατάβασης για το πανέμορφο χωριό Fouly (111 χλμ, 1592μ) στην Ελβετία.

Όμορφα χωριουδάκια στην Ελβετία πριν και μετά το La Fouly.

Μετά La Fouly, o αγώνας περνάει και από το Praz de Fort (120K, 1151m) ένα ακόμη πανέμορφο χωριό. Οι “αυτοσχέδιοι” σταθμοί μπροστά σε σπίτια είναι από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις τους αγώνα, όπως αυτός στη φωτογραφία, περιποιημένος με φρέσκα φρούτα, ξηρούς καρπούς και ένα ζεστό χαμόγελο να ζεσταίνει και να δίνει κουράγιο στη δεύτερη νύχτα που έχει ήδη ξεκινήσει…

Η δεύτερη νύχτα είναι η πιο σημαντική ανησυχία των περισσοτέρων δρομέων καθώς η κούραση και η αϋπνία είναι πλέον έντονες και το κρύο κάνει την προσπάθεια ακόμα πιο δύσκολη. Αν και το πλάνο μου ήταν να συνεχίσω με στάση στους σταθμούς χωρίς ύπνο, αυτό δεν ήταν δυνατό και μετά την απίστευτα δύσκολη ανηφόρα προς το Champex-Lac (126K, 1470μ) έγινε η πρώτη μεγάλη στάση για ύπνο φορώντας ότι υπήρχε από ρουχισμό (και το αδιάβροχο παντελόνι) για να αντιμετωπιστεί το κρύο της νύχτας!

Με μικρότερες στάσεις για ύπνο στους σταθμούς συνεχίστηκε η δεύτερη επίπονη νύχτα, με δύο ακόμη απαιτητικές ανηφόρες, ενώ το ξημέρωμα με βρήκε πάλι στη Γαλλία στο ξεκίνημα της κατάβασης για το Vallorcine (1120μ) που στο 150χλμ αποτελεί το τελευταίο χωριό πριν το Chamonix.

Μετά την κατάβαση στο Vallorcine και στο 150χλμ πιστεύει κανείς ότι τα δύσκολα είναι πια πίσω, αλλά το UTMB έχει άλλη άποψη! Τελευταία ανηφόρα της διαδρομής είναι η πολύ δύσκολη, ατελείωτη, βασανιστική ανηφόρα στο  La Tete Aux Vents (158Κ, 2130μ) και τότε καταλαβαίνει κανείς ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη!

 Όταν ολοκληρωθεί όμως η τελευταία αυτή ανάβαση, ξαφνικά εμφανίζεται και πάλι το Chamonix, με την κορυφή του Mont Blanc να δεσπόζει και το ηθικό αναπτερώνεται!

Μία ακόμη στάση στο La Flegere (163K, 1860μ) και πλέον μένει μόνο η κατάβαση και η είσοδος στο Chamonix!

Και μετά από 170Κ, 10.000μ υψομετρικής διαφοράς και 44 ώρες το όνειρο γίνεται πραγματικότητα! Σε ένα υπέροχο κλίμα που κάνει όλους όσους τερματίζουν να νιώθουν πρωταθλητές (μια κυρία με συνόδευε για αρκετά μέσα στο Chamonix μέτρα παίζοντας φυσαρμόνικα!) εμφανίζεται η αψίδα του τερματισμού και όλη η κούραση, ταλαιπωρία και αϋπνία μετασχηματίζεται σε ένα υπέροχο αίσθημα επιτυχίας, ικανοποίησης και ευτυχίας!

 Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την ανάλογη υποστήριξη! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου και ιδιαίτερα στη σύζυγό μου για την ενθάρρυνση και την υπομονή όλα αυτά τα χρόνια προετοιμασίας και αγώνων!

Αναδημοσίευση από το blog του Γιάννη Κομπατσιάρη http://photoexplore.gr/utmb2021/ τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!