In January 2020, Arduua was born - a community dedicated to trail running, founded by Swedish trail runner Katinka Nyberg and Spanish trail running coach Fernando Armisén, specialized in online coaching for trail running, skyrunning, and ultra trail from the very start. The name Arduua itself carries special meaning, as it is not just a name but an entire philosophy. As Katinka explains, it originates from the Latin roots of the word "steep, demanding", but at the same time, it symbolizes the deep satisfaction and true happiness one feels when surpassing their limits and achieving their goals. The reason for today's—what we believe to be a unique—article/interview is the rapid international expansion of Arduua. Today, its athletes come from more than 35 countries, including Greece, forming a global community of trail runners. Our collaborator, Antonis Tsimpogos, spoke with Katinka Nyberg, who shared the fascinating journey of Arduua—how it was founded, how it successfully expanded worldwide, and what philosophy and training methodology it follows to support runners in such a highly demanding sport. After all, international trail running involves races with entirely different terrains, mountains, distances, and goals. Undoubtedly, Arduua's story can serve as an inspiration and valuable guide for Greek elite trail running coaches who aspire to take the next step and make their mark on the international stage, but also a strong training option for athletes looking for something different!

Τον Ιανουάριο του 2020 γεννήθηκε η Arduua, μια κοινότητα αφιερωμένη στο ορεινό τρέξιμο, με εμπνεύστρια τη Σουηδέζα trail runner Katinka Nyberg και τον Ισπανό Fernando Armisén, αλλά και μια έμπειρη ισπανική προπονητική ομάδα να στηρίζει αθλητές κάθε επιπέδου. Η ίδια η λέξη Arduua έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς δεν είναι απλώς ένα όνομα, αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία. Όπως μας εξηγεί η Katinka, προέρχεται από τις λατινικές ρίζες της λέξης "απότομο, απαιτητικό", αλλά ταυτόχρονα συμβολίζει τη βαθιά ικανοποίηση και την αληθινή ευτυχία που νιώθεις όταν ξεπερνάς τα όριά σου και πετυχαίνεις τον στόχο σου. Αφορμή για το σημερινό μας – πρωτότυπο πιστεύουμε - άρθρο / συνέντευξη είναι η ραγδαία διεθνής ανάπτυξη της Arduua. Σήμερα, οι αθλητές της προέρχονται από περισσότερες από 35 χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, δημιουργώντας μια παγκόσμια κοινότητα trail runners. Ο συνεργάτης μας Αντώνης Τσιμπόγος συνομίλησε με την Katinka Nyberg, η οποία μας διηγείται τη συναρπαστική πορεία της Arduua: πώς ιδρύθηκε, πώς κατάφερε να επεκταθεί διεθνώς, αλλά και ποια φιλοσοφία και μεθοδολογία προπόνησης ακολουθεί για να υποστηρίζει δρομείς σε ένα άθλημα εξαιρετικά απαιτητικό. Άλλωστε, το ορεινό τρέξιμο σε διεθνές επίπεδο συνεπάγεται αγώνες με εντελώς διαφορετικά τερέν, βουνά, αποστάσεις και στόχους. Σίγουρα, η ιστορία της Arduua μπορεί να αποτελέσει έμπνευση και πολύτιμο οδηγό για Έλληνες καταξιωμένους προπονητές ορεινού τρεξίματος που επιθυμούν να κάνουν το επόμενο βήμα και να διακριθούν και στη διεθνή σκηνή, αλλά και μια δυνατή προπονητική επιλογή για αθλητές που ψάχνουν κάτι διαφορετικό!

Το ρίσκο είναι πολύ σαγηνευτικό. Για τους ορειβάτες, αναρριχητές και εξερευνητές, το άγνωστο και το αβέβαιο είναι ένα κίνητρο που τους τραβά στα πιο απόμακρα, επικίνδυνα και ανεξερεύνητα μέρη. Το ρίσκο δίνει νόημα, ζωντάνια και μια αίσθηση υπέρβασης του καθημερινού. Ισχύει κάτι τέτοιο και στο τρέξιμο βουνού και στις υπεραποστάσεις και σε ποιές μορφές; Φυσικά και ισχύει, σε μικρότερο βαθμό και με διαφορετική οπτική. Οι αθλητές στους ορεινούς αγώνες ή ακόμη περισσότερο σε ultra trail βιώνουν ρίσκα που ξεπερνούν το σωματικό: τραυματισμοί και εξάντληση είναι μόνο η αρχή. Ψυχολογικά, η εγκατάλειψη ή η αίσθηση αποτυχίας μπορεί να πλήξει την αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, το ρίσκο είναι μέρος της εμπειρίας, είναι μια προσπάθεια υπέρβασης που οδηγεί σε βαθύτερη γνώση του εαυτού μας.

Από τον πρώτο μου αγώνα ultra trail πίσω στο μακρινό 2008, μέχρι και σήμερα, εκτός των άλλων φοβερών συναισθημάτων και εικόνων που φέρνει μια τέτοια απόσταση, θυμάμαι ότι υπήρχε πάντα ένα “άδειασμα” μέσα μου λίγες ώρες μετά την εκπλήρωση του κάθε αγώνα. Τόσο όταν ήμουν αρχάριος στο άθλημα, όσο και αργότερα σαν έμπειρος. Συζητώντας μάλιστα με φίλους συναθλητές κάθε επιπέδου, από ερασιτέχνες έως elite, ήταν εμφανές ότι αυτό συμβαίνει σε όλους σχεδόν, ίσως σε διαφορετικό επίπεδο και με διαφορετικό τρόπο, αλλά συμβαίνει. Και είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των αγώνων υπεραπόστασης, σπάνια το βλέπεις σε μικρότερες αποστάσεις. Βλέπετε, εκεί όλα είναι “μεγάλα”, η προετοιμασία, η αναμονή, ο αγώνας, τα συναισθήματα και έτσι όταν η αδρεναλίνη υποχωρεί και η ζωή επιστρέφει στη ρουτίνα, έρχεται αυτό το "άδειασμα." Το αίσθημα αυτό μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία ενός αθλητή ανεξαρτήτως του πώς εξελίχθηκε ο αγώνας του, οπότε ας το εξετάσουμε λίγο περισσότερο στο σημερινό άρθρο.

Έχοντας ζήσει, τρέχοντας και γράφοντας, την ιστορία των υπεραποστάσεων βουνού από τον πρώτο κιόλας αγώνα στη Ροδόπη, αλλά επίσης παρακολουθώντας με το Advendure από κοντά το Σπάρταθλον και άλλους αγώνες ultra ασφάλτου, είτε μεταδίδοντας ζωντανά, είτε κάνοντας support σε αθλητές, θα έλεγα ότι οι αθλητές υπεραποστάσεων όσο αφορά τις αγωνιστικές τους συμμετοχές ανήκουν χοντρικά σε δύο κατηγορίες. Υπάρχουν αυτοί που επιλέγουν να συμμετέχουν σχεδόν κάθε χρονιά στους ίδιους αγώνες, όπως π.χ το Σπάρταθλον, το VFT ή το ROUT Classic 100 miles, και εκείνοι που αναζητούν συνεχώς νέες προκλήσεις, δοκιμάζοντας διαφορετικούς αγώνες σε νέα περιβάλλοντα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τι οδηγεί, όμως, κάποιον να επιλέξει τη μία ή την άλλη προσέγγιση;