Τα τελευταία 3-4 χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας μοναδικής κούρσας, μιας αδιάκοπης μάχης με τον χρόνο, καθώς τα ρεκόρ στον Μαραθώνιο σπάνε ασταμάτητα. Από το ασύλληπτο 2.00.35 του αδικοχαμένου Κενυάτη Kelvin Kiptum το 2023, μέχρι την πρόσφατη επίδοση της επίσης Κενυάτισσας Ruth Chepngetich, με το εντυπωσιακό 2.09.57, όλα δείχνουν χρόνους πέρα από τα ανθρώπινα όρια, όπως τα νομίζαμε τουλάχιστον. Κοιτώντας τους πίνακες χρόνων για το 2023 (το 2024 “τρέχει” ακόμη), η μέση επίδοση των 20 κορυφαίων αντρών αθλητών είναι 2.03’.45”, ενώ ο 50ος καλύτερος αθλητής βρίσκεται στα 2.05’.38”. Για τις γυναίκες, η εικόνα είναι εξίσου συναρπαστική, με τον μέσο όρο των πρώτων 20 να αγγίζει το 2.17’.21”, ενώ η 50η αθλήτρια «πέφτει» στο πιο «ανθρώπινο» 2.22.’07. Οι αριθμοί αυτοί σκιαγραφούν μια νέα εποχή, όπου η ανθρώπινη αντοχή έχει φτάσει σε αδιανόητα στο παρελθόν σημεία. Είναι όμως μόνο θέμα ικανοτήτων; Ή μήπως το μυστικό κρύβεται στα περίφημα supershoes; Η επιστήμη της προπονητικής έχει προχωρήσει με άλματα, οι αθλητές συγκεντρώνονται στα πιο “εύφορα” για ταλέντα εδάφη, και το κίνητρο των χρηματικών επάθλων τραβάει τα ταλέντα σαν μαγνήτης. Πόσο ρόλο παίζουν στις μέρες μας οι μάνατζερ, που επιλέγουν αθλητές και διαμορφώνουν πορείες καριέρας; Σε τέτοια «καυτά» ζητήματα, μια συζήτηση με έναν ειδικό όπως ο καταξιωμένος προπονητής δρόμων αντοχής Ιωάννης Δαγκόγλου, γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα!