[Advendure]: Αλέξανδρε, έκανες μια καταπληκτική κούρσα στο UTMB, με πολύ σωστή – όπως είδαμε παρακολουθώντας την προσπάθεια σου – διαχείριση. Μίλησε μας λίγο για τον αγώνα σου και την εξέλιξη του.

[Αλέξανδρος Καρύκας]:Έχω τρέξει αρκετούς αγώνες τα τελευταία χρόνια, πρώτη φορά όμως δοκίμασα τις δυνάμεις μου στα 100 μίλια, οπότε η αλήθεια είναι ότι είχα στο μυαλό μου πως μπορεί να υπάρξουν καταστάσεις τις οποίες δεν έχω βιώσει ξανά. Παρόλα αυτά είχα κάνει την καλύτερη προετοιμασία που μπορούσα να κάνω και ένιωθα πολύ αισιόδοξος από την αρχή, δεν ένιωσα φόβο για τη διαδρομή παρά μόνο ενθουσιασμό! Ξεκίνησα τον αγώνα χωρίς να πιέζομαι καθόλου αλλά σε ένα σχετικά έντονο ρυθμό μιας και ήθελα να ξεφύγω από τον πολύ κόσμο στα πρώτα χιλιόμετρα. Τα πρώτα 30-40 χιλιόμετρα του αγώνα είναι αρκετά εύκολα και έχουν συνέχεια θεατές που σε εμψυχώνουν οπότε έφυγα πολύ γρήγορα, μέχρι που μπήκε η νύχτα και ήρθε η ησυχία του βουνού. Μέχρι και τον κεντρικό σταθμό στα 80 χιλιόμετρα ένιωθα εξαιρετικά αλλά μετά από εκεί ήρθε μια πτώση στην απόδοση. Με έπιασαν κάποιες ζαλάδες και πόνοι στο πάνω μέρος του σώματος και δεν μπορούσα να τρέξω ούτε σε κατηφόρα. Έκανα υπομονή, συνέχισα να τρώω και να πίνω κανονικά σύμφωνα με το πλάνο μου, προσπάθησα να κολλάω πίσω από όποιον με πέρναγε ξεχνώντας ό,τι με ενοχλούσε και κατάφερα να ξαναμπώ σε ρυθμό τον οποίο τελικά δεν σταμάτησα να ανεβάζω μέχρι το τέλος! Βοήθησε φυσικά πολύ η εμψύχωση από τους φίλους και τη γυναίκα μου στους σταθμούς καθώς και οι προσπεράσεις τις οποίες έκανα συνεχώς μέσα στη διαδρομή. Κάθε φορά που πέρναγα κάποιον ένιωθα ακόμα πιο δυνατός και συνέχιζα να ανεβάζω ταχύτητα μέχρι τον τερματισμό μιας και τελικά τα πόδια όσο νεκρά και να είναι, αν το μυαλό τα αναγκάσει, θα τρέξουν λίγο ακόμα!

[Advendure]: Κατάφερες να πετύχεις την καλύτερη επίδοση Έλληνα αθλητή στην ιστορία του UTMB (Την προηγούμενη την είχε ο Νίκος Πετρόπουλος από το 2014, με χρόνο 26.47.21) και μάλιστα σε ελαφριά δυσκολότερη διαδρομή φέτος. Να υποθέσουμε ότι δεν είχες μπει στον αγώνα με αυτό στο μυαλό σου, αλλά κάποια στιγμή κατάλαβες ότι είσαι κοντά και το προσπάθησες περισσότερο; Πως νιώθεις γι’ αυτή την επιτυχία και τι σημαίνει για σένα;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Λοιπόν η αλήθεια είναι πως μπήκα στον αγώνα με αυτό ακριβώς στο μυαλό μου! Είχα μιλήσει μάλιστα με τον Νίκο στο παρελθόν, το είχαμε συζητήσει και μου είχε πει πως είναι κάτι που μπορώ να κάνω. Σε όλο τον αγώνα είχα στο μυαλό μου να είμαι κοντά σε αυτό το χρόνο, αλλά μόνο μετά τα 130 χιλιόμετρα άρχισα να καταλαβαίνω πως είναι όντως εφικτό τελικά. Μέχρι εκείνο το σημείο πίστευα ότι είμαι πολύ πίσω αλλά σε ένα τόσο μεγάλο αγώνα αυτό μπορεί να αλλάξει πολύ εύκολα αν καταφέρεις να έχεις δυνάμεις και να τρέχεις στα τελευταία χιλιόμετρα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό το αποτέλεσμα, παρόλα αυτά πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο να ξεπεραστεί ο χρόνος μου από κάποιον άλλο αθλητή και ίσα ίσα ακόμα και τώρα, λίγες μέρες μετά τον αγώνα, σκέφτομαι πως και εγώ ο ίδιος μπορώ να πάω ακόμα καλύτερα αν το ξαναδοκιμάσω διορθώνοντας κάποιες λεπτομέρειες, νομίζω βέβαια πάντα έτσι είμαστε όλοι μας μετά από τους αγώνες μας.

[Advendure]: Κοιτάζοντας λίγο τη λίστα με τους αγώνες σου, βλέπουμε τα τελευταία 2-3 χρόνια σπουδαίες εμφανίσεις σε εμβληματικούς αγώνες στο εξωτερικό, όπως φέτος το Transgrancanaria Classic (18ος), πέρσι το Julian Alps Trail Run by UTMB (3ος), το Chianti Ultra Trail 73K (3ος), το mozart100 by UTMB (23ος). Πως επιλέγεις τους διεθνείς αγώνες και με τι φιλοσοφία μπαίνεις σε αυτούς;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Κάθε ταξίδι για να τρέξω έναν αγώνα είναι και μια αφορμή να γνωρίσω νέα μέρη. Νέα μέρη, σημαίνει νέες εμπειρίες και αναμνήσεις, διαφορετικοί άνθρωποι, γλώσσες, φαγητά και κουλτούρες. Αυτός είναι και ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο τρέχω πλέον σε αγώνες του εξωτερικού. Μέχρι τώρα σε μεγάλο βαθμό διάλεγα τους αγώνες μου με βάση το UTMB. Στην αρχή για να μαζέψω running stones για την κλήρωση αλλά πριν ένα χρόνο, στη Σλοβενία κατάφερα και πήρα απευθείας πρόκριση με την 3^η θέση στο Julian Alps Trail Run 100k. Έτσι έκανα ακόμα 2 μεγάλους αγώνες φέτος μέσα στη χρονιά χωρίς να νοιάζομαι πλέον για την πρόκριση παρά μόνο για την εμπειρία που θα έπαιρνα αγωνιστικά πριν το UTMB. To Transgrancanaria Classic που ήδη ανέφερες και το Trail Alsace Grand Est By UTMB 116KM τον Μάιο στη Γαλλία όπου και πήρα την 8^η θέση.

[Advendure]: Πες μας μερικά πράγματα για σένα ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Πώς και πότε ασχολήθηκες με τον αθλητισμό; Με τι ασχολείσαι επαγγελματικά; Πως καταφέρνεις να κρατάς ισορροπίες για να είσαι σε τόσο καλό επίπεδο αγωνιστικά σε σχέση με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σου;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Από μικρός, παρόλο που τα είχα δοκιμάσει όλα, κανένα άθλημα δεν με τράβηξε ιδιαίτερα και άρχισα για πρώτη φορά να ασχολούμαι με τη γυμναστική στα 20 μου όπου απλά γράφτηκα σε ένα γυμναστήριο. Λίγα χρόνια μετά ξεκίνησα το kick boxing, μου άρεσε πολύ, κατέβηκα σε μερικούς αγώνες, κέρδισα και μια τρίτη θέση σε πανελλήνιο πρωτάθλημα αλλά επειδή παράλληλα με την προετοιμασία μου τότε έτρεχα λιγάκι, το 2018 αποφάσισα να τρέξω για πρώτη φορά σε ένα αγώνα 5 χιλιομέτρων, πήγα καλά, μου άρεσε και είπα να το ξαναδοκιμάσω. Τα 5 χιλιόμετρα έγιναν 10 και σιγά σιγά άρχισα να κοιτάω τι αγώνας υπήρχε κάθε Κυριακή στην Αττική και να πηγαίνω, ανεβάζοντας σταδιακά και την απόσταση.

Επαγγελματικά τώρα, είμαι προγραμματιστής και αυτή τη στιγμή εργάζομαι στη Safesize, μια ελληνική startup, της οποίας αντικείμενο είναι… τα παπούτσια! Έχουμε ένα scanner στο οποίο μπορεί κανείς να σκανάρει τα πόδια του και μέσα από μια σειρά ερωτήσεων να βρει τα κατάλληλα παπούτσια για τον σκοπό που επιθυμεί. Δουλεύω κανονικά κάθε μέρα 9 με 5 οπότε ο διαθέσιμος χρόνος για προπόνηση είναι πριν και μετά τη δουλειά. Σε αυτή την προετοιμασία για το UTMB η αλήθεια είναι πως το μέτρο χάθηκε λιγάκι καθώς έκανα προπονήσεις καθημερινά και πριν και μετά τη δουλειά φτάνοντας τις 30 ώρες προπόνησης σε μια βδομάδα. 30 ώρες προπόνηση και 40 ώρες δουλειά δεν αφήνουν και πολύ ελεύθερο χρόνο οπότε οι κοινωνικές υποχρεώσεις έμειναν πίσω. Ευχαριστώ πολύ τη γυναίκα μου, Βάσια, για την υπομονή της αυτό το διάστημα, νομίζω όμως πως το αποτέλεσμα τελικά άξιζε τον κόπο!

[Advendure]: Σε τι πεδίο κάνεις προπόνηση; "Περιορίζεσαι" στο τρέξιμο ή έχεις εντάξει και συμπληρωματικά άλλα αθλήματα στην προπόνηση σου;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Προπονούμαι στην άσφαλτο, στο γήπεδο και στο βουνό. Δυστυχώς από το σημείο που μένω δεν είναι εύκολο να πάω για προπόνηση στο βουνό χωρίς τη χρήση μεταφορικού μέσου, κάτι το οποίο προσπαθώ γενικά στη ζωή μου να αποφεύγω, οπότε σε καθημερινή βάση τρέχω περισσότερο σε ευθείες και οι πιο «βουνίσιες» προπονήσεις μου γίνονται κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Κατά την προετοιμασία μου για το UTMB υπήρχαν αρκετές δυσκολίες ως προς τις επιλογές που είχα για να προπονηθώ μιας και σχεδόν όλο το καλοκαίρι η πρόσβαση στα βουνά και άλση της Αττικής ήταν απαγορευμένη λόγω κινδύνου πυρκαγιάς.

Τους τελευταίους μήνες έχω εντάξει στο πρόγραμμά μου και το ποδήλατο σε ένα βαθμό, κάνοντας περίπου 2 προπονήσεις τη βδομάδα κυρίως ως εναλλακτική προπόνηση αποκατάστασης. Τέλος κάνω σταθερά ενδυνάμωση δυο φορές την εβδομάδα αλλά ότι κάνω είναι με αφορμή το τρέξιμο, σε αυτή τη φάση δεν υπάρχει άλλο άθλημα που να με συγκινεί περισσότερο ώστε να το αντικαταστήσει.

[Advendure]: Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια "μυστικά" της προετοιμασίας και της διατροφής σου πριν τους αγώνες, ιδιαίτερα πριν από αγώνες υπεραπόστασης;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Δεν έχω πολλά μυστικά να μοιραστώ, μου αρέσει να κάνω προπόνηση, θεωρώ μάλιστα πως είμαι αθλητής προπόνησης που λέμε και όχι αγώνων. Κατά τις προετοιμασίες μου βάζω πολλά χιλιόμετρα, όσο περισσότερα τόσο πιο πολύ απολαμβάνω τη διαδικασία συνολικά. Σε αυτή την προετοιμασία για το UTMB έφτασα βδομάδες με 240 χιλιόμετρα και 10.000 υψομετρικά. Αυτό σε συνδυασμό με τα πολύ μεγάλα κυριακάτικα Long Run θεωρώ ότι με βοήθησαν πολύ δίνοντας μου αυτοπεποίθηση για τον αγώνα. Στα τελευταία μου μεγάλα τρεξίματα στον Υμηττό, όπου έκανα 60+ χιλιόμετρα την Κυριακή μέσα σε βδομάδες που ήταν ήδη γεμάτες από προπόνηση, ένιωθα πως θα μπορούσα να τρέχω έτσι για πάντα και τότε είπα για πρώτη φορά πως μάλλον είμαι έτοιμος για τον αγώνα! Παρά τον μεγάλο όγκο που «έβαλα» είχα σταθερά μέσα στη βδομάδα και 2 «ποιοτικές» προπονήσεις τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές.

Διατροφικά, έχω διαβάσει κάμποσα βιβλία και πειραματίζομαι αρκετά. Συνήθως πριν από αγώνες έτρωγα πολλούς υδατάνθρακες και τελικά ξεκίναγα τους αγώνες «βαρύς», αλλά τις τελευταίες φορές δοκίμασα να συνεχίσω την κανονική μου διατροφή μέχρι και τον αγώνα και νομίζω πως το σώμα μου τελικά το προτιμάει.

[Advendure]: Έχεις κάποιο σπόνσορα; Προπονητή; Θέλεις να αναφερθείς στους ανθρώπους που σε βοηθάνε στην προσπάθεια σου;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Εδώ και δυο χρόνια έχω εμπιστευθεί και χρησιμοποιώ τις οργανικές πρωτεΐνες Amino Animo καθώς και τα συμπληρώματα διατροφής Physis Laboratory για την αποκατάστασή μου. Την έχω προτιμήσει από οποιαδήποτε άλλη εταιρία μιας και είναι ελληνική, τα προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητας και η ομάδα τους αποτελείται από φοβερούς ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά νοιάζονται για εμένα και τους ευχαριστώ πολύ γιαυτό. Πρόσφατα, με μεγάλη μου χαρά, ξεκίνησα τη συνεργασία μου με τη Hoka μέσω της Hypersports για τον εξοπλισμό μου σε ρούχα και παπούτσια, μια συνεργασία την οποία επιθυμούσα εδώ και χρόνια αφού πρόκειται για την αγαπημένη μου εταιρία αθλητικών ειδών και είναι ιδανική για την περίπτωση μου, μιας και έχει κορυφαίο εξοπλισμό τόσο για το τρέξιμο στο βουνό όσο και στο δρόμο!

Φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον προπονητή μου, Μιχάλη Αναγνώστου με τον οποίο ξεκίνησα πρόσφατα να συνεργάζομαι. Εκτός από πολύ καλός προπονητής είναι και εκπληκτικός άνθρωπός, νοιάζεται πραγματικά για εμένα και τον εμπιστεύομαι πλήρως. Έχουμε βάλει ήδη μεγάλους στόχους για το μέλλον και ελπίζω να είμαστε καλά και να μας δείτε να τους εκπληρώνουμε!

[Advendure]: Τι σημαίνει ορεινό τρέξιμο για σένα; Τι σε τραβάει σε αυτό; Πότε ξεκίνησες να τρέχεις στα μονοπάτια και με ποια αφορμή;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Όπως ανέφερα προηγουμένως, ξεκίνησα να τρέχω σε αγώνες μικρών αποστάσεων από εδώ και από εκεί ώσπου μια μέρα το 2018 είδα ένα trailer του Olympus Marathon και αμέσως είπα «Θέλω να το κάνω αυτό!». Ευτυχώς, για να τρέξεις σε αυτό τον αγώνα πρέπει να έχεις τερματίσει κάποιους αγώνες-κριτήρια και έτσι μπήκα στη διαδικασία της συστηματικής προπόνησης με προπονητή τρέχοντας σε αγώνες οι οποίοι θα μου επέτρεπαν να αγωνιστώ και στον Olympus Marathon τον οποίο και έτρεξα για πρώτη φορά το 2019.

Τρέξιμο στο βουνό σημαίνει ελευθερία! Να τρέχεις χωρίς να κοιτάς το ρολόι, να κατεβαίνεις ανέμελα μια κατηφόρα, να απολαμβάνεις όμορφα τοπία και ηλιοβασιλέματα σε μια κορυφή, ας είναι και της Αττικής. Είναι ένας συνδυασμός παιχνιδιού και αθλητισμού, που σε κάνει να νιώθεις πάλι σαν παιδί και πολύ λίγοι άνθρωποι στην πόλη το μπορούν να το καταλάβουν. Πρόκειται για το καλύτερο διάλειμμα μετά από μια μέρα ή μια βδομάδα μπροστά στον υπολογιστή κλεισμένος μέσα σε ένα κουτί δουλεύοντας. Δεν πιστεύω ότι θα σταματήσω ποτέ να τρέχω στα βουνά, σίγουρα δεν θα το κάνω αγωνιστικά για πάντα, αλλά είμαι σίγουρος πως είναι μια καλή συνήθεια που θα μου μείνει και έστω μια στο τόσο θα πηγαίνω μια βόλτα για να «πάρω τον αέρα μου».

[Advendure]: Βλέπουμε ότι τρέχεις και άσφαλτο και μάλιστα με πολύ καλές επιδόσεις στο Μαραθώνιο. Βουνά ή δρόμοι λοιπόν; Τι σου αρέσει στο καθένα από αυτά;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Εδώ και χρόνια λέω πως πρέπει να αποφασίσω και να επικεντρωθώ σε ένα από τα δυο αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Το καθένα έχει τη γλύκα του. Η πραγματικότητα είναι πως στο βουνό δεν είμαι αρκετά καλός αλλά μου αρέσει τόσο πολύ η ελευθερία που σου χαρίζει. Στο βουνό δεν τρέχω σε αγώνες κάθε φορά για να κάνω μια συγκεκριμένη επίδοση όπως στον δρόμο, κάθε αγώνας βουνού είναι και μια ευκαιρία να εξερευνήσω ένα νέο μέρος.

Από την άλλη θεωρώ πως στην άσφαλτο είμαι αρκετά καλός και αν επικεντρωθώ μπορώ να πετύχω αξιοσημείωτες επιδόσεις. Μου αρέσει πολύ η ταχύτητα και οι διαλειμματικές προπονήσεις, οι αγώνες όπου κυνηγάς ένα συγκεκριμένο χρόνο και κοιτάς το ρολόι κρατώντας τον σωστό ρυθμό. Μου αρέσει να τρέχω μέσα στο στάδιο κάνοντας γύρω γύρω με τις ώρες χωρίς να βαριέμαι. Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο τρέχω σίγουρα ένα μαραθώνιο. Θεωρώ πως η άσφαλτος με αποφορτίζει από το βουνό και το βουνό με αποφορτίζει από την άσφαλτο. Κάθε φορά που κάνω την αλλαγή είμαι γεμάτος ενθουσιασμό. Πιστεύω πως αυτή η εναλλαγή με έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό να διατηρώ μια σταθερή ανοδική πορεία σαν δρομέας αποφεύγοντας τόσο τους τραυματισμούς όσο και το να «μπουχτίσω» κάνοντας συνεχώς τα ίδια και τα ίδια.

[Advendure]: Ήταν η πρώτη σου φορά στο Chamonix για αγώνα του UTMB. Πες μας τις εντυπώσεις σου από τη διοργάνωση, την ατμόσφαιρα και το γενικότερο hype που έχει αυτός ο αγώνας. Πως ένιωσες σε περιβάλλον τόσο υψηλού επιπέδου αθλητών και συναγωνισμού;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Πιστεύω πως κάθε αθλητής ορεινού τρεξίματος πρέπει να ζήσει έστω και μια φορά την εμπειρία των αγώνων στο Chamonix! Είναι μια γιορτή που κρατάει μια εβδομάδα και όλη η περιοχή την αγκαλιάζει με τον καλύτερο τρόπο! Το μέρος είναι μαγευτικό αν είσαι λάτρης των βουνών και των αθλημάτων που σχετίζονται με αυτά. Θα ήθελα αν μπορέσω να πηγαίνω κάθε χρόνο, όχι απαραίτητα για να τρέχω 100 μίλια κάθε φορά αλλά οποιοδήποτε από τους αγώνες, ή έστω σαν θεατής.

Αυτό που είναι φοβερό, θεωρώ, στο τρέξιμο είναι πως απλοί αθλητές σαν εμάς μπορούν να στέκονται στην ίδια εκκίνηση και να τρέχουν στα ίδια μονοπάτια με τους καλύτερους αθλητές του κόσμου. Προσωπικά ένιωσα τρομερό ενθουσιασμό όταν ήρθε ο Jim Walmsley και στήθηκε στην εκκίνηση λίγα μέτρα μπροστά μου!

Από την άλλη πλευρά όσον αφορά την ίδια τη διοργάνωση, δυστυχώς αμέσως καταλαβαίνει κανείς πως είναι μια επιχείρηση και όλα γίνονται για τα λεφτά. Έχω τρέξει σε αρκετούς αγώνες εκτός Ελλάδας και ξέρω πως γενικότερα είναι πιο ακριβά απ ότι εδώ αλλά το UTMΒ έχει πάει τις τιμές σε άλλο επίπεδο. Η συμμετοχή, τα αναμνηστικά, τα λεωφορεία, οι φωτογραφίες, τα GPS, όλα ήταν σίγουρα 2 φορές ακριβότερα απ’ ότι σε οποιοδήποτε άλλο αγώνα έχω τρέξει, το ίδιο και η διαμονή στο χωριό για αυτές τις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Είναι μια διοργάνωση που ενώ έχει προωθήσει και «ανεβάσει», θεωρώ το ορεινό τρέξιμο , παράλληλα το έχει εμπορευματοποιήσει – ίσως υπερβολικά και είναι κρίμα γιατί όπως είχε πει και ο Καμπάγιο στο βιβλίο Born to Run «Το τρέξιμο θα έπρεπε να είναι τσάμπα, μαν!»

[Advendure]: Αγαπημένος αγώνας στην Ελλάδα; Εντυπώσεις που σου άφησαν οι αγώνες που έχεις τρέξει στο εξωτερικό; Αν εξαιρέσουμε το UTMB, ποιόν από τους άλλους αγώνες θα ήθελες να ξανατρέξεις;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Αγαπημένος αγώνας στην Ελλάδα είναι το Zagori Mountain Running. Γενικά τα Ζαγοροχώρια είναι το αγαπημένο μου μέρος στην Ελλάδα οπότε ο αγώνας αυτός είναι και αφορμή για να επισκέπτομαι τα πανέμορφα αυτά μέρη!

Από τους αγώνες που έχω τρέξει στο εξωτερικό πολύ εύκολα θα τους ξαναέτρεχα όλους αλλά δεν το έχω σκοπό, όχι σύντομα τουλάχιστον. Αυτό που έχουν συνήθως οι αγώνες έξω και το οποίο λείπει από την Ελλάδα είναι το κοινό που τους παρακολουθεί. Δεν είναι και UTMB όμως θα βρεις ανθρώπους να φωνάζουν και να εμψυχώνουν τους δρομείς τόσο στην εκκίνηση, τον τερματισμό και όλη την ενδιάμεση διαδρομή. Κατά τα άλλα θέλω να πω ότι αυτές οι πολύ μεγάλες διοργανώσεις, ιδιαίτερα όσες είναι by UTMB, δεν είναι τόσο ωραίες σαν διοργανώσεις όσο οι δικές μας, είναι πολύ εμπορικές και πολλές φορές οι τοπικοί αγώνες είναι πιο ωραίοι γιατί βγάζουν μια μεγαλύτερη αγάπη προς τους δρομείς και το ίδιο το τρέξιμο. Βέβαια σε αντίθεση με τις μικρότερες διοργανώσεις, υπάρχει πάντα πολύ καλή σηματοδότηση, πολύ σημαντικό θεωρώ, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα.

Ίσως αν ξαναπήγαινα σε κάποιον αγώνα θα ήταν το TransGranCanaria κυρίως λόγω του ότι είναι στη μέση του χειμώνα και είναι εξαιρετική επιλογή για να κάνεις ένα διάλειμμα από το κρύο πηγαίνοντας για διακοπές (μετά τον αγώνα) στη ζέστη!

[Advendure]: Πως βλέπεις την εξέλιξη του ορεινού τρεξίματος στο εξωτερικό και φυσικά στη χώρα μας; Θα ήθελες να μπει το trail running στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Νομίζω ότι το άθλημα έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια και αυτό είναι πολύ ευχάριστο και εντυπωσιακό. Φυσικά εγώ είμαι πολύ λίγο καιρό στο χώρο αλλά βλέπω πως επιδόσεις που παλαιότερα χάριζαν πρώτες θέσεις σε μεγάλους αγώνες πλέον είναι αμελητέες και αυτό δείχνει πόσο έχει ανέβει το επίπεδο των αθλητών. Νομίζω πως το UTMB World Series, παρά τα αρνητικά που ανέφερα προηγουμένως, έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό το άθλημα να αναδειχθεί περισσότερο. Επίσης τα παγκόσμια πρωταθλήματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και φυσικά μακάρι να δούμε το ορεινό τρέξιμο και στους Ολυμπιακούς αγώνες. Γιατί όχι στην τελική; Αφού μπήκαν αθλήματα όπως το surf θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και με το trail running. Δεν ξέρω πως ακριβώς θα γινόταν και ποια θα ήταν τα κριτήρια για τους αθλητές αλλά σίγουρα θα βρεθεί ο τρόπος.

Τώρα στη χώρα μας υπάρχει υποδομή, έχουμε βουνά που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το εξωτερικό, αλλά νιώθω πως το επίπεδο είναι χαμηλό σε σχέση με έξω. Θα ήταν ωραίο με κάποιο τρόπο να προσελκύσουν οι αγώνες μας αθλητές από το εξωτερικό ώστε να ανεβάσουν το κίνητρο και για τους Έλληνες αθλητές όπως όταν ήταν ο Olympus Marathon στο Skyrunner World Series.

[Advendure]: Τι άλλο έχει το πρόγραμμα σου για το υπόλοιπο της χρονιάς, όσο αφορά το αγωνιστικό κομμάτι; Κάποια μεγάλα σχέδια για το μέλλον, π.χ. αγώνας που θα ήθελες να τρέξεις;

[Αλέξανδρος Καρύκας]: Για την ώρα η αλήθεια είναι πως χόρτασα βουνό και θα κάνω ένα διάλειμμα τρέχοντας στην άσφαλτο οπότε θα συμμετάσχω τον Δεκέμβρη στο μαραθώνιο στη Βαλένθια όπου ελπίζω να κάνω και ένα προσωπικό ρεκόρ. Ευτυχώς τερμάτισα το UTMB υγιής και θα μπορέσω να ξεκινήσω την προετοιμασία μου σχετικά γρήγορα!

Κατά τα άλλα, στο 130^ο χιλιόμετρο του αγώνα έλεγα πως δεν θα ξανατρέξω τόσο μεγάλο αγώνα αλλά τώρα, μερικές μέρες μετά, κοιτάω με τον προπονητή μου αν και πως μπορώ να τρέξω στο Σπάρταθλον του χρόνου, έναν αγώνα που θέλω να τρέξω οπωσδήποτε κάποια στιγμή στη ζωή μου και ίσως έχει έρθει η ώρα του, θα δείξει! Ταυτόχρονα σκέφτομαι πως θα μπορούσα να κάνω στο UTMB ακόμα καλύτερο χρόνο τώρα που έχω την εμπειρία και έχω ήδη σημειώσει στο ημερολόγιο μου τις ημερομηνίες των αιτήσεων για να συμμετάσχω στο Western States Endurance Run 100 miles στην Αμερική. Έχω διαβάσει και δει τόσα πολλά για αυτό τον αγώνα που πλέον αποφάσισα να προσπαθώ κάθε χρόνο να μπω στην κλήρωση μέχρι να «κάτσει». Οπότε ναι.. τελικά δεν έφυγε το μικρόβιο των μεγάλων αποστάσεων και πως να φύγει όταν σου χαρίζουν τόσο έντονες στιγμές..

Δημήτρης Τρουπής