Δεν ήταν πολλές οι μέρες πριν όταν είχαμε γράψει για την Ομοσπονδία Skyrunning των ΗΠΑ η οποία μέσω του προέδρου της και γνωστού δρομέα Ian Sharman είχε κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα δεχτεί σε καμία περίπτωση αθλητή ο οποίος αποδεδειγμένα στο παρελθόν έχει κάνει χρήση τέτοιων ουσιών σε διοργανώσεις τις οποίες ενσωματώνει στο πρωτάθλημά της.

Σαν να ήταν προφητική αυτή η δήλωση του Ian Sharman. Λίγες μέρες μετά ήρθε το γεγονός που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα και ξεσήκωσε θύελλα σχολίων και αντιδικιών ως προς το τι είναι και δεν είναι νόμιμο και ηθικό ήταν η νίκη του Lance Armstrong σε έναν αγώνα βουνού 35 χιλιομέτρων, στον Woodside Ramble 35K. «Σε ποιόν????» θα αναρωτηθείτε εύλογα, καθώς ο συγκεκριμένος αγώνας δεν είναι καν κάποιος ο οποίος συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Ναι, για αυτόν τον Armstrong πρόκεται, για τον επαγγελματία ποδηλάτη, 7 φορές νικητή του Tour de France,ο αθλητής του οποίου το όνομα έγινε συνώνυμο με ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ντόπινγκ στον χώρο του αθλητισμού. Δεν ήταν πολλές οι μέρες που είχαν περάσει όταν ο ίδιος δήλωνε ότι θέλει από το 2016 να ξεκινήσει να δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε αγώνες υπεραποστάσεων παγκοσμίως και ίσως ήταν αυτό το έναυσμα για την έναρξη της μεγαλύτερης ίσως διένεξης σχετικά με την συμμετοχή σε αγώνες βουνού ή όχι αθλητών που στο παρελθόν έχουν βρεθεί θετικοί σε έλεγχος χρήσης αναβολικών ουσιών…

Ο Tim και η Tanya Stahler, υπεύθυνοι του συγκεκριμένου «άσημου» τοπικού αγώνα δήλωσαν σχετικά με την συμμετοχή του Armstrong μετά την δημοσιότητα που πήρε το γεγονός ότι «για εμάς ο Armstrong ήταν απλώς άλλος ένας συμμετέχων στον αγώνα. Δεν δώσαμε από πριν καμία δημοσιότητα στο γεγονός ότι ήθελε να τρέξει στον αγώνα μας ούτε και έτυχε κάποιας ιδιαίτερης μεταχείρισης από εμάς και προφανώς δεν διαγωνίστηκε για κανένα έπαθλο αφού κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε θεσμοθετήσει. Δεν πήρε ούτε καν μετάλλιο ή T-shirt…»

O ίδιος ο Armstrong ίσως και αυτός έκπληκτος –αν και δεν θα έπρεπε- από την έκταση που πήρε το γεγονός, δήλωσε στο περιοδικό Trail Runner ότι «δεν τρέχω για λεφτά ή έπαθλα αλλά για τους δικούς μου προσωπικούς λόγους. Για να το θέσουμε πιο απλά, αγαπώ το τρέξιμο!»

Προφανώς και ο Armstrong στον συγκεκριμένο αγώνα δεν έτρεξε για χρήματα, έπαθλα ή οτιδήποτε άλλο, παραμένει όμως το γεγονός ότι έτρεξε και κέρδισε 48 άλλους δρομείς που συμμετείχαν στον αγώνα –ναι, τόσοι έτρεξαν. Και αυτό ήταν που καυτηριάστηκε από τον Ethan Veneklasen, διευθυντή της Heard Sports Marketing εταιρείας που εξειδικεύεται στο «χτίσιμο εικόνας» εταιρειών και αθλητών του χώρου. «Αθλητές που έτρεξαν για μία θέση στην κατάταξη ληστεύθηκαν από τον πιο φημισμένο ντοπαρισμένο αθλητή στην ιστορία» ανέφερε σχετικά.

Τα σχόλια, τα άρθρα και οι επισημάνσεις τις επόμενες ημέρες ήταν διφορούμενα και είχαν να κάνουν με το κατά πόσο αθλητές που στο παρελθόν έχουν κάνει χρήση τέτοιων ουσιών είναι θεμιτό και ηθικό να μπορούν να συμμετέχουν σε αγώνες που μπορεί να μην έχουν έπαθλα ή άλλου είδους απολαβές για τους αθλητές οι οποίοι διακρίνονται σε αυτούς. Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι η κοινότητα του ορεινού τρεξίματος θα έπρεπε να δώσει σε όλους αυτούς μία δεύτερη ευκαιρία, κάτι που όλοι οι άνθρωποι, ακόμη ίσως και οι πιο στυγνοί εγκληματίες, την αξίζουν. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Τελικά, το ζήτημα του αν ο ίδιος ο Armstrong ή ο κάθε επίδοξος «Armstrong» θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αγωνιστεί έστω και σε ένα ερασιτεχνικό επίπεδο ίσως τελικά όμως να είναι λιγότερο σημαντικό από το μεγάλο ζήτημα που βγήκε στην επιφάνεια και έχει να κάνει με την εισαγωγή της χρήσης αυτών των ουσιών από αθλητές που μετέχουν σε αγώνες βουνού, μικρούς ή μεγάλους, τοπικούς ή παγκόσμιου βεληνεκούς…

«Από την δική μου οπτική, το θέμα δεν έχει να κάνει με τον Lance Armstrong» παραδέχθηκε ο Veneklasen. «Αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα του αθλήματος σε όλα τα επίπεδα, τότε θα πρέπει να δράσουμε κατά τρόπο υπεύθυνο και προληπτικό. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει όλοι να υιοθετήσουμε ξεκάθαρους κανόνες και διαδικασίες ελέγχου έτσι ώστε να εμποδίσουμε την μάστιγα του ντόπινγκ να εξαπλωθεί στον χώρο του ορεινού τρεξίματος, κάτι δηλαδή που το άθλημα της ποδηλασίας δεν μπόρεσε να κάνει»

Αυτό είναι ίσως και το σημαντικότερο που πρέπει να γίνει και πρέπει να γίνει όσο είναι ακόμη νωρίς, χωρίς να είμαστε σίγουροι βέβαια πόσο και αν είναι «νωρίς» και δεν έχει ξεφύγει η κατάσταση και στον χώρο μας. Το άθλημα φαίνεται τα τελευταία χρόνια να ξεφεύγει πραγματικά από αυτό που ήταν μέχρι πριν όχι πολλά χρόνια, τουλάχιστον στο επίπεδο διεθνούς ανταγωνισμού. Όσο τα έπαθλα μεγαλώνουν –πρόσφατα η ISF ανακοίνωσε 135.000 δολάρια σε χρηματικά έπαθλα για το 2016- και οι μεγάλες εταιρείες πιέζουν τους αθλητές τους για περισσότερους αγώνες και καλύτερες επιδόσεις, έχουμε διδαχθεί από το παρελθόν σε άλλα αθλήματα ότι θα οδηγήσει το άθλημα σε ατραπούς που δεν θέλουμε να φανταστούμε. Αν δεν έχουμε ήδη οδηγηθεί….

Σε ένα άρθρο κόλαφο στο προσωπικό του blog o Sage Canaday, ένας από τους κορυφαίους δρομείς στον κόσμο, ήταν ξεκάθαρος. «Καμία δεύτερη ευκαιρία σε αθλητές σαν τον Lance Armstrong». Σε ένα καθηλωτικό κείμενο που θα θέλαμε να διαβάσουμε και από δικούς μας αθλητές, κάνει σαφές στην κοινότητα ότι τέτοιες πρακτικές δεν χωράνε καμία επιείκεια. «Επειδή ξέρω πως σκέφτεται ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου, δρομείς σαν τον Lance Armstrong ξέρω ότι δεν τρέχουν για … την πλάκα τους. Ξέρω ότι τρέχουν για να κερδίσουν. Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορώ να δεχθώ τον κάθε Armstrong να κλέβει έστω και μία θέση στην κατάταξη από έναν καθαρό αθλητή».

Εδώ ο Canaday κάνει μία ξεκάθαρη δήλωση ως ένας επαγγελματίας ο οποίος βλέπει άλλους που χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα –βλέπε αναβολικές ουσίες- να του παίρνουν κομμάτι από την οικονομική πίτα. «Αποτελέσματα, κατάταξη, έπαθλα, χορηγίες, εθνικά και παγκόσμια πρωταθλήματα, μιντιακή προβολή. Όλα αυτά είναι έννοιες που εμπλέκονται με την δουλειά μου …»

Πολύ σωστά ο Canaday συνεχίζει αναφέροντας ότι ίσως δεν έχει κανένα νόημα ο έλεγχος αντι-ντόπινγκ αφού και κοστοβόρος είναι, κάτι που θα επιβαρύνει και τους αθλητές «της ουράς» μέσω της αύξησης του αντιτίμου εγγραφής, οι οποίοι δεν έχουν καμία ευθύνη να επωμιστούν κάτι τέτοιο αλλά και έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι πάντα βρίσκεται ένα ή και περισσότερα βήματα πίσω από την βιομηχανία των αναβολικών. Υποστηρίζει λοιπόν ότι η λύση βρίσκεται στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας η οποία θα αποθαρρύνει τελικά την χρήση αναβολικών από τους επίδοξους χρήστες αφήνοντας χώρο σε αυτούς που το αξίζουν πραγματικά.

Εδώ, σε αυτό το σημείο είναι που πρέπει όλη η κοινότητα να πάρει μία ξεκάθαρη θέση πριν η μάστιγα της χρήσης αυτών των ουσιών χτυπήσει και την δική μας πόρτα. Και οι πρώτοι που θα πρέπει να πάρουν θέση δεν είναι άλλοι από τους διοργανωτές των αγώνων αφού είναι αυτοί που δίνουν το πεδίο στους δρομείς που θα θελήσουν να κάνουν χρήση αναβολικών. Μία από τις πρώτες διοργανώσεις που ενσωμάτωσε στους κανονισμούς της παράγραφο αναφερόμενη στο πρόβλημα του ντόπινγκ ήταν και το Western States 100 (βλ παράγραφο 18). Αρκεί μια παράγραφος που να αναφέρει ρητά ότι η διοργάνωση δεν θα δέχεται αθλητές που αποδεδειγμένα έχουν κάνει χρήση αναβολικών. Με το δίκιο σας θα αναλογιστείτε ότι αυτό από μόνο του δεν πρόκειται να αποτρέψει κάποιον από το να κάνει χρήση αναβολικών. Είναι όμως ένα βήμα, ένα ξεκάθαρο βήμα για ένα σημαντικό γεγονός. Την παραδοχή του προβλήματος εκ μέρους των διοργανωτών αλλά και της κοινότητας γενικότερα. Είναι επίσης όμως και μια σημαντική δήλωση: «Δεν σας θέλουμε». Και οι διοργανωτές θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι ως προς αυτό αφού θα πρέπει να αποφασίσουν πόσο βαθιά θα βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο. Θα υιοθετήσουν την πρακτική της αμερικάνικης Skyrunning ομοσπονδίας και της λογικής Canaday, του δια βίου αποκλεισμού όλων των αθλητών που έχουν αποδεδειγμένα βγει θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ ή θα υιοθετήσουν την πρακτική της «2ης ευκαιρίας»;

Η δική μας τοποθέτηση - σαν Advendure - αλλά και πρόταση στους διοργανωτές είναι απλή και ξεκάθαρη: Δια βίου αποκλεισμός από τις διοργανώσεις αγώνων ορεινού τρεξίματος σε αθλητή/αθλήτρια που έχει συλληφθεί ντοπαρισμένος/η σε οποιοδήποτε άθλημα στο παρελθόν. Ίσως να ακούγεται λίγο σκληρό αυτό αλλά ας μην γίνει το βουνό πεδίο δόξης λαμπρό για όσους θέλουν στο μέλλον να «κλέψουν», γιατί περί «κλοπής» πρόκειται όπως αποδεδειγμένα ανέφερε ο Canaday. Είναι προφανές ότι από εδώ και στο εξής μη ανάλαγη αναφορά στους κανονισμούς θα συνεπάγεται και σιωπηλή αποδοχή τέτοιων αθλητών...

Έχουμε όμως φτάσει και στο σημείο όπου θα πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί για να μην περάσουμε στην άλλη πλευρά. Ποια είναι αυτή; Μα του ότι θα πρέπει κάποιος να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας». Και κάτι τέτοιο ισχύει στον κανονισμό μίας σειράς αγώνων στις ΗΠΑ, της Human Potential Running Races. Εκεί αναφέρεται ρητά ότι η διοργάνωση έχει το δικαίωμα βάσει υποψιών και μόνο, να απαιτήσει από κάποιον αθλητή βάθρου να κάνει έλεγχο αντι-ντόπινγκ με δικά του έξοδα! Αν αρνηθεί, του αφαιρείται το μετάλλιο και η κατάταξη. Και αν παρότι ο αθλητής είναι καθαρός, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο; Δεν θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι του για πάντα η υποψία; Θέλει λοιπόν πολλή προσοχή από όλους γιατί το τεκμήριο της αθωότητας είναι αναφαίρετο δικαίωμα και του πιο στυγνού εγκληματία και είναι κάτι που πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού.

Ευτυχώς στην Ελλάδα ακόμα δεν υπάρχουν αγώνες και διοργανώσεις με χρηματικά έπαθλα και άλλου είδους σημαντικές απολαβές. Η ανθρώπινη βέβαια ματαιοδοξία δεν χρειάζεται τέτοιου είδους κίνητρα για να θολώσει την κρίση μας για αυτό ας έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα και ας είμαστε όλοι προσεκτικοί από εδώ και στο εξής. Αθλητές – διοργανωτές – χορηγοί – Τύπος, όλοι μας, θα πρέπει ο καθένας από το πόστο του να πάρει θέση, απομονώνοντας όσους αποπειραθούν να γλυκαθούν από την γεύση της πρόωρης και εφήμερης επιτυχίας πριν να είναι πολύ αργά…

Πηγές: trailrunnermag.com, running.competitor.com

*Ενημέρωση 23/12

Την ίδια στιγμή που εμείς προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον τροχό, στην Αμερική τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κορυφαίοι αθλητές του χώρου αυτοβούλως υπογράφουν δήλωση ότι θα απέχουν ΙΣΟΒΙΑ από οποιαδήποτε διεκδίκηση επάθλου, βραβείου ή κατάταξης αν συλληφθούν ντοπαρισμένοι... "Trail runners who sign the pledge state that, if found guilty of PED use by "the IAAF, a national federation, or any national anti-doping agency or government in any sport," they "agree to a lifetime ban on receiving any prize money, points, other form of prize, or a position in the competitive rankings of any race." Η λίστα απαρτίζεται από αθλητές όπως οι Magdalena Boulet, Dylan Bowman, Sage Canaday, Kasie Enman, Brandy Erholtz, Ellie Greenwood, Stephanie Howe, Scott Jaime, Kilian Jornet, Max King, Stevie Kremer, David Laney, Ian Sharman, Michael Wardian και πολλοί άλλοι και σίγουρα θα εμπλουτίζεται... Διαβάστε περισσότερα στο http://trailrunnermag.com/people/news/2007-top-trail-runners-sign-new-anti-doping-pledge και στο http://runcleangetdirty.org/